سزاوارترينِ مردم به تهمت، كسي است كه با متهمان و افراد مظنون همنشيني كند.

أولَي النَّاسِ بِالتُّهَمَةِ مَن جَالَسَ أَهلَ التُّهَمَةِ.

هر كس به مرد يا زن مؤمن بهتان زند يا درباره او چيزي بگويد كه از آن مبراست خداوند در روز رستاخيز وي را بر تلّي از آتش نگه دارد تا از حرف خود درباره او برگردد.

من بَهَّتَ مُؤمِناً أو مُؤمِنَةً أو قَالَ فِيهِ مَا لَيسَ فِيهِ أقَامَهُ اللهُ تَعَالي يَومَ القِيَامَةِ عَلَي تَلٍّ مِن نَّارٍ حَتَّي يَخرُجَ مِمَّا قَالَهُ فِيهِ.

مومن با برادر مومنش فريبكاري نمي كند و به او خيانت نمي ورزد و او را خوار نمي سازد و به او تهمت نمي زند و به او نمي گويد من از تو بيزارم.

اَلمُؤمِنُ لا يَغُشُّ أخَاهُ وَ لا يَخُونُهُ وَ لا يَخذُلُهُ وَ لا يَتَّهِمُهُ وَ لا يَقُولُ لَهُ: أنَا مِنكَ بَرِئٌ.

مومن با برادر مومنش فريبكاري نمي كند و به او خيانت نمي ورزد و او را خوار نمي سازد و به او تهمت نمي زند.

المُؤمِنُ لا يَغُشُّ أَخَاهُ، وَ لا يَخُونُهُ، وَ لايَخذُلُهُ، وَ لا يَتَّهِمُهُ.

هر کس تو را فريب داد نبايد امين بشماري و هر کس را امين يافتي متهم نکن.

لَيسَ لَكَ أَن تَأتَمِنَ مَن غَشَّكَ، وَ لا تَتَّهِمَ مَنِ ائتَمَنتَ.

حق نداري کسي را که امين يافته اي متهم کني و نبايد به خائن اطمينان کني در حالي که او را آزموده اي.

لَيسَ لَكَ أن تَتَّهِمَ مَن قَد اِئتَمَنتَهُ، وَ لا تَأمَنَ الخَائِنَ وَ قَد جَرَّبتَهُ.