هركس جايگاه ـ عبادات ـ خود را در مسجد قرار دهد يكي از هشت فايده شاملش مي گردد: برهان ونشانه اي ـ براي معرفت ـ، دوست و برادري سودمند، دانش واطلاعاتي جامع، رحمت و محبّت عمومي، سخن و مطلبي كه او را هدايت گر باشد، ـ توفيق إجباري ـ در ترك گناه به جهت شرم از مردم و يا به جهت ترس از عقاب.

مَنْ أدامَ الاْخْتِلافَ إلَي الْمَسْجِدِ أصابَ إحْدي ثَمان: آيَةً مُحْكَمَةً، أَخاً مُسْتَفاداً، وَعِلْماً مُسْتَطْرَفاً، وَرَحْمَةً مُنْتَظِرَةً، وَكَلِمَةً تَدُلُّهُ عَلَي الْهُدي، اَوْ تَرُدُّهُ عَنْ الرَّدي، وَتَرْكَ الذُّنُوبِ حَياءً اَوْ خَشْيَةً.

دو خصلت است كه هيچ عمل خيري بالاتر و برتر از آنها نيست؛ ايمان به خدا و سود رساندن به بندگان او.

خصلَتان ليسَ فوقَهُما من البرِّ شيءٌ: الايمانُ باللهِ و النّفعُ لعبادِ الله.

كسي كه زياد ذكر خدا گويد، خدا او را دوست مي دارد و كسي كه خدا را زياد ياد كند، براي او دو برائت (دوري) نوشته شود: 1. برائت از آتش. 2. برائت از نفاق.

مَن اَكثَرَ ذكرَ اللهِ عزوجل أحَبَّه اللهُ و مَن ذَكَرَ اللهَ كثيراً كُتِبَت له بَراءتانِ، بَراءةٌ مِنَ النّارِ و براءةٌ من النفاقِ.

با فضيلت ترين و ارزشمندترين عبادت ها آن است كه خالص و بدون ريا باشد.

أفْضَلُ الْعِبادَةِ الاْخْلاصُ.

کسی که منتظر مرگ باشد، در کارهای نیک شتاب ورزد.

مَنِ ارْتَقَبَ المَوْتَ سارَعَ في الخَیراتِ.

He who is waiting for death should hasten for doing goods.

خداوند ايمان را براي پاكي دل ها از شرك و نماز را براي دور كردن مردم از کبر و خودخواهي واجب كرده است.

فَرَضَ اللهُ الايمانَ تطْهيراً مِن الشِّرك و الصَّلاة تَنزيهاً عَنِ الكِبر.

با فضيلت ترين مردم، كسي است كه به عبادت عشق مي ورزد، پس عبادت را در آغوش مي كشد و قلباً آنرا دوست داشته، اعضاء و جوارحش را به آن مشغول مي كند و تمامي همّ و سعي خود را به آن متوجه كرده و به راحتي يا سختي هاي دنيا، اهميت نمي دهد.

أفْضَلُ النّاسِ مَنْ عشَق العبادة فَعانَقَها و احبَّها بقلبِهِ و باشَرَها بجَسَدِهِ و تَفزَّغَ لَها ... .

بنده به حقيقت ايمان دست پيدا نمي كند مگر اينكه سه خصلت در او وجود داشته باشد: 1. فهم دقيقِ دين، 2. برنامه ريزي نيكو در اداره زندگي، 3. و بردباري در مقابل مصائب و مشكلات.

لا يستكمِلُ عبدٌ حقيقةَ الايمانِ حتّي تكونَ فيهِ ثلاثُ خصالٍ: الفقهُ في الدّين، و حُسنُ التّقديرِ في المعيشَةِ و الصَّبرُ علي الرّزايا.

هركس عبادات و كارهاي خود را خالصانه براي خدا انجام دهد، خداوند بهترين مصلحت ها و بركات خود را براي او تقدير مي نمايد.

مَنْ أصْعَدَ إلي اللّهِ خالِصَ عِبادَتِهِ، أهْبَطَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ لَهُ أفْضَلَ مَصْلَحَتِهِ.

نگاه كردن مؤمن به صورت برادر مؤمن خويش از روي علاقه و محبّت به او، عبادت است.

نظرُ المومنِ في وَجهِ اخيهِ المومنِ لِلمَودَّةِ و المَحَبَّةِ ‌لَهُ عبادَةٌ.

عبادت در زياد انجام دادن نماز و روزه نيست، بلكه عبادت تفكر و انديشه بسيار در قدرت بي منتهاي پروردگار و آفريده هاي اوست.

لَيسَت العِبادَةُ كثرةُ الصّيامِ و الصّلوةِ و انّما العبادَةُ كثرةُ التّفكُّر في امرِ الله.

نخستين گام در عبادت پروردگار، شناخت خداست و اساس و پايه شناخت خدا، يگانه دانستن اوست.

اوّلُ عبادةِ اللهِ معرِفَتُه و اصلُ معرفةِ الله توحيدُهُ.

هركس آيه اي از قرآن را در نمازش تلاوت نمايد، خداوند متعال در مقابل هر حرفي از آن يكصد حسنه در نامه اعمالش ثبت مي نمايد.

مَنْ قَرَءَ آيَةً مِنْ كِتابِ الله عَزَّ وَ جَلَّ في صَلاتِهِ قائِماً، يُكْتَبُ لَهُ بِكُلِّ حَرْف مِأةُ حَسَنَة.

برترين عبادت ها، صبر، خاموشي و انتظار فرج مي باشد.

أفضَلُ العبادةِ الصّبرُ والصّمت ُو انتظارُ الفَرَج.

هر کس شرایط بندگی (خدا) را به جا آورد، صلاحیت آزادی یافته است.

مَن قامَ بِشَرائِطِِِِ العُبُودِیَّةِ اُهِّلَ لِلعِتقِ.

Whoever performs the conditions of worshiping (Allah) perfectly is qualified to liberty.