تو به ادب خود ارزش مي يابي، پس آنرا با بردباري زينت بخش.

إنَّكَ مُقَوَّم باَدَبِكَ فَزَيِّنهُ بِالْحِلمِ.

صلاح و آراستگي عقل، ادب است.

صَلاحُ العَقلِ الاَدبُ.

ادب نيكو، سبب پاكي اخلاق است.

سَبَبُ تَزكيَةِ الاَخلاقِ حُسنُ الاَدَبِ.

بهترين شرافت خانوادگي، ادب نيكو است.

اشرَفُ حَسَبٍ حُسنُ ادبٍ.

آدم بد زبان، ادب ندارد.

لا اَدَبَ لِسَيِّءِ النُّطْقِ.

سلاح انسان گناهكار استغفار و طلب آمرزش است.

سِلاح المُذْنِبِ الاستغفار.

حياء، اخلاقي زيبا و پسنديده است.

الحياءُ خُلُق جميلٌ.

صدقه پنهاني، لغزشها و گناهان را مي پوشاند و صدقه آشكار موجب ازدياد مال و ثروت مي شود.

صَدَقَةُ السرِ تُكفِّرُ الخَطيئَةِ و صَدَقةُ العَلانيةِ مَثْراةٌ في المالِ.

صدقه برترين چيزي است كه موجب تقرب و نزديكي انسان به خدا مي شود.

الصّدقَةُ افضلُ القربِ.

صدقه بلاء و گرفتاري را دفع مي نمايد.

الصّدقَةُ تستدفِعُ البلاءَ و النّقمَةَ.

كسی كه به عالمی احترام گذارد، همانا به خداوند احترام گذارده است.

‌مَنْ وَقَّرَ عالِماً فَقَد وَقَّرَ رَبَّهُ.

اگر پنج خصلت نبود، همه مردم جزوِ صالحان مى شدند: قانع بودن به نادانى، حرص به دنيا، بخل ورزى به زيادى، رياكارى در عمل، و خود رأيى.

لَو لاخَمسُ خِصالٍ لَصارَ النّاسُ كُلُّهُم صالِحينَ: أوَّلُهَا القَناعَةُ بِالجَهلِ، الحِرصُ عَلَى الدُّنيا، وَالشُّحُّ بِالفَضلِ، وَالرِّياءُ فِى العَمَلِ وَالعجابُ بِالرَّىِ؛

تواضع و فروتني اساس انديشه و عقل است و تكبر و غرور ماية جهالت و ناداني است.

التّواضُعُ رأسُ العقلِ و التَّكبُّرُ رأس الجَهلِ.

تواضع و فروتني نردبان شرافت و بزرگي است.

التّواضُعُ سُلَّمُ الشَّرَفِ.

كسي كه با خويشاوندان خويش قطع رابطه كند، هيچ دوستي براي او نخواهد ماند.

ليسَ لِقاطعِ رَحِمٍ قريبٌ.