خداوند ايمان را براي پاكي از شرك ... و عدل و داد را براي آرامش دل ها واجب نمود.

فَفَرَضَ اللّه الاْيمانَ تَطْهيرا مِنَ الشِّرْكِ ... وَ الْعَدْلَ تَسْكينا لِلْقُلوب.

عبادت، رستگاري است.

العبادة فَوزٌ.

كسي كه دوستي و دشمني او فقط براي خدا باشد و به خاطر رضاي خدا عطا و بخشش نمايد، از كساني است كه ايمانشان به درجه كمال رسيده است.

مَنْ أحبَّ لِلّهِ و أبغَضَ لِلّهِ و أعطَي لِلّهِ فهُوَ ممَّنْ كَمُلَ ايمانُهُ.

هيچ بنده اي، چهل روز ايمانش را به خدا خالص نکرد، مگر اينكه خداوند او را نسبت به دنيا بي رغبت گرداند و درد دنيا و داروي آن را به او بنماياند و سپس حكمت را در دلش قرار دهد و زبانش را به سخنان حكيمانه گويا سازد.

ما أخلَصَ العبدُ الايمانَ باللهِ عزّ و جلّ اربعينَ يوماً، اِلّا زهَّدَهُ اللهُ عزّ و جلّ في الدّنيا و بصّره داءَها و دواءَها ... .

انسان به واسطه ايمان، به بلندترين قلّه سعادت نائل مي گردد و از سرور كامل برخوردار مي شود.

بالايمانِ يُرتَقي الي ذِروَةِ السعادَةِ و نِهايةِ الحبورِ.

انديشه و تامّل در نعمت هاي الهي، خوب عبادتي است.

التّفكرُ في آلاءِ الله نعمَ العبادةِ.

خدا را به گونه اي عبادت كن، مثل اينكه او را مي بيني و اگر تو او را نمي بيني، همانا خداوند تو را مي بيند.

اُعبُد اللهَ كَانّكَ تَراهُ فانْ كُنتَ لاتَراهُ فانّهُ يَراكَ.

اگر کسي بگويد چرا خداوند متعال، انسان را دعوت به عبادت و اطاعتِ خويش كرده است؟ گفته شود: آنان را به عبادت دعوت نمود تا ياد خدا را فراموش نكنند، ادب پروردگار خويش را ترك نكرده و نسبت به دستورات و نواهي او بي تفاوت نگردند، زيرا خير و ماية حيات آنان در اين دستورات است. پس اگر از عبادت خدا روي گردان شوند، زمان درازي بر ايشان بگذرد و دلهايشان سخت و قسي گردد.

في بيانِ علّةِ العبادةِ: فإن قالَ قائل فَلِمَ تعبّدهُم؟ قيلَ: لئلاّ يكونوا ناسينَ لذكِرِهِ و لا تاركينَ لادَبهِ و لا لاهينَ عن امرِهِ و نهيِهِ ... .

در عبادت و بندگي خداوند كوشا باش و همواره خود را در عبادت و اطاعتِ او مقصر بدان، زيرا عبادتي كه شايسته ذات حق و نعمت هاي بي شمار او باشد، به جا آورده نخواهد شد.

عليك بالجدِّ و لا تُخرجَنَّ نفسَكَ من حدِّ التَّقصير من عبادةِ اللهِ و طاعتهِ، فانّ الله تعالي لا يُعْبَدُ حقَّ عبادَتِهِ.

خداوند متعال ماه رمضان را براي بندگان خود ميدان مسابقه قرار داد. پس عدّه اي در آن ماه با اطاعت و عبادت به سعادت و خوشنودي الهي از يكديگر سبقت خواهند گرفت و گروهي از روي بي توجّهي و سهل انگاري خسارت و ضرر مي نمايند.

إنَّ اللّهَ جَعَلَ شَهْرَ رَمَضانَ مِضْماراً لِخَلْقِهِ، فَيَسْتَبِقُونَ فيهِ بِطاعَتِهِ إِلي مَرْضاتِهِ، فَسَبَقَ قَوْمٌ فَفَازُوا، وَقَصَّرَ آخَرُونَ فَخابُوا.

بر شما باد به صبر و شكيبائي، زيرا نقش صبر در ايمان همانند سر است براي بدن، و همان طور كه بدن بدون سَر فايده اي است، در ايمانِ بدون صبر نيز خيري وجود ندارد.

وَ عليكُم بالصّبر فانَّ الصّبرَ من الايمان كالرّأسِ من الجَسَدِ، و لا خيرَ في جَسَدٍ لا رأسَ مَعَهُ و لا في ايمانٍ لا صبرَ مَعَهُ.

ثمره و نتيجه ايمان، رستگاري در نزد خداوند است.

ثمرةُ الايمانِ الفوزُ عند الله.

هيچ چيزي بهتر از ايمان به خدا و نيكوكاري، امنيت در دنيا و آخرت را براي انسان حاصل نمي‌كند.

ما مِنْ شيءٍ يحصل بِهِ الاَمانُ أبلغُ من ايمانٍ و احسانٍ.

كسي كه ايمان او به پرودگارش خالصانه باشد، اهل هدايت است.

هُدِيَ مَنْ‌ أخْلصَ ايمانه.

كسي كه از دنباله روي هوي و هوس اباء ندارد، چگونه مي تواند لذّت عبادت را درك كند.

كيفَ يَجِدُ لذّةَ العبادَةِ مَن لا يصُومُ عن الهَوي.