اگر مردم در خوراک خود اعتدال ورزند، بدن‌های‌شان سالم خواهند ماند.

لَو أنَّ النّاسَ قَصَدُوا فِی المَطْعَمِ لَاسْتَقامَتْ أبْدانُهُمْ.

If people observe moderation in eating, their bodies will remain healthy.

نمك شفابخش و درمان كننده هفتاد نوع مرض و درد خواهد بود و افزود چنانچه مردم خواصّ نمك مي شناختند به چيزي غير از نمك مداوا و درمان نمي كردند.

فِي الْمِلْحِ شِفاءٌ مِنْ سَبْعينَ داء، ثُمَّ قالَ: لَوْ يَعْلَمُ النّاسُ ما فِي الْمِلْحِ ما تَداوَوا إلاّ بِهِ.

هر گاه وارد شهري شديد از پياز آن جا بخوريد؛ زيرا با خوردن پياز آن شهر از امراض عمومي آنجا در امان هستيد.

إذا دَخَلْتُمْ بِلاداً فَكُلُوا مِنْ بَصَلِها يَطْرُدُ عَنْكُمْ وَباها.

خورن گلابي قلب ضعيف را قوي، معده را پاكيزه، دهان را خوشبو، ترسو را شجاع و فرزندان را نيكو مي گرداند.

اَكْلُ السَّفَرْجَلِ قُوَّةٌ لِلْقَلْبِ الضَّعيفِ وَ يطيبُ الْمِعْدَةَ وَ يَزيدُ في قوةِ الفُؤادِ وَ يُشَجّعُ الْجَبانَ وَ يُحْسِنُ الْوَلَدَ.

باقلا را با پوست آن بخوريد، زيرا معده را ضد عفوني، ساقهاي پا را پر توان و خون تازه توليد مي كند.

كُلُوا الباقِلي بِقَشْرِهِ فَإنَّهُ يُدَبِّغُ المِعْدَةَ وَ يُمَخِّخُ السّاقَينِ وَ يُولِدُ الدَّمَ الطَرِيَّ.

آب باران بياشاميد؛ زيرا كه پاك كننده بدن از امراض و ناراحتي ها است.

اِشْربُوا ماءَ السَّماءِ فَإنَّهُ طَهُورٌ لِلْبَدَنِ وَ يَدْفَعُ الأسْقامَ.

بر شما باد به خوردن آلوي سياه و خشك شده آن، زيرا براي هر نوع عارضه و گرمازدگي بدن، مفيد و نيز هيجان آفرين است.

عَلَيْكُمْ بِالإجاصِ الْعَتيقِ قَدْ بَقِيَ نَفْعُهُ وَ ذَهَبَ قَدْرُهُ وَ كُلُوهُ مُقْشَراً فَإنَّهُ نافُعٌ لِكُلِّ مِرارٍ وَ حَرارَةٍ وَ وَهَجَ مِنْها يَهيجُ.

انار را با پيه و پرده هاي نازك روي دانه ها بخوريد، زيرا معده را ضد عفوني مي كند.

كُلُوا الرُّمّانَ بِشَحْمِهِ فَإنَّهُ دَبّاغٍ لِلْمعْدَةِ.

انجير بوي بد دهان را برده و استخوانها را محكم و رويش موها را زياد نموده، دردها را برطرف مي كند و با وجود آن احتياجي به دوا نيست.

اَلتّينُ يَذهَبُ بِالْبَخرِ وَ يَشُدُّ الْعَظْمَ وَ يُنْبِتُ الشَّعْرَ وَ يَذْهَبُ بِالدّاءِ وَ لايَحْتاجُ مَعَهُ إلي دَواء.

برنج غذاي خوبي است؛ ما مريضهاي خود را با خوراندن برنج مداوا مي كنيم

نِعْمَ الطَّعامُ الأرُزُ وَ إنّا لَنُداوي بِهِ مَرْضانا.

اگر پنير و گردو با هم خورده شوند، در هر کدامشان شفائي است و اگر هر كدام جداگانه خورده شوند، در هر کدامشان درد و مرضي است.

اَلْجُبُنُ وَ الْجَوْزُ في كُلِّ واحِدٍ مِنْهُما شِفاءً وَ إنِ افْتَرَقا في كُلِّ واحِدٍ مِنْهُما داءٌ.

ترب بخور؛ زيرا سه خاصيت در آن است: برگ آن بادها را دفع و ميوه اش ادرار را آسان و ريشه اش صفرا را برطرف مي كند.

كُلِ الفَجْلَةَ فَإنَّ فيهِ ثَلاثَ خصالٍ: وَرَقَهُ يَطْرُدُ الرِّياحَ وَ لُبُّهُ يُسْهِّلُ الْبَولَ وَ اُصُولَهُ تَقْطَعُ الْبَلْغَمَ.

خوردن چغندر، انسان را از ابتلاي به جذام مصون مي دارد.

اَكْلُ السَّلَقِ يُؤْمِنُ مِنَ الْجُذامِ.

خربزه بخوريد كه در آن ده فايده جمع است و آن قارچ (دنبل) زمين است كه هيچ درد و ناراحتي نمي آورد، هم خوردني و هم نوشيدني است، هم ميوه و هم سبزي است، و نيز پاک و اصلاح كننده است، قوه جنسي را زياد و مثانه را شستشو مي دهد و بر بول مي افزايد.

كلوا البطّيخ فَإنَّ فيهِ عشر خصالٍ مُجْتَمَعَةٍ وَ هُوَ شَحْمَةُ الأرْضِ لا داءَ فيهِ وَ لا غائِلَةَ وَ هُوَ طَعامٌ وَ شَرابٌ وَ فاكِهَةٌ وَ رَيْحانٌ وَ هُوَ اِشْنانٌ وَ اُدَمٌ وَ يَزيدُ فِي الْباهِ وَ يُغَسِّلُ الْمَثانَةَ وَ يَدُرُّ الْبَوْلَ.

در حال ناشتا خرما بخوريد، زيرا كرم و انگلهاي (روده و معده) را مي كشد.

كُلُوا التَّمْرَ عَلَي الرّيق فَإنَّهُ يَقْتُلُ الدُّودَ.

پوست سنجد براي پوست بدن و قسمت وسط آن براي گوشت و هسته آن براي استخوان مفيد است و در عين حال كليه ها را گرم و معده را ضدّ عفوني و باز دارنده از بواسير و تسلسل بول است و نيز ساق پاها را تقويت و جذام را از بدن ريشه كن مي كند.

(يقول في الغبيرا) إنَّ لَحْمَهُ يُنْبِتُ اللّحْمُ و عَظْمُهُ يُنْبِتُ الْعَظْمَ وَ جِلْدُهُ يُنْبِتُ الْجِلْدَ وَ مَعَ ذلِكَ فَإنَّهُ يُسَخِّنُ الكُلْيَتَيْنِ وَ يَدَبِّغُ المِعْدَةَ وَ هُوَ اَمانٌ مِنَ الْبَواسيرِ وَ التَّقْطيرِ وَ يُقَوِّي السّاقَيْنِ وَ يَقْمَعُ عِرْقَ الْجُذامِ.

سيب را در حال ناشتا بخوريد، زيرا معده را پاكيزه مي گرداند.

كُلُوا التُّفاحَ عَلَي الرّيقِ فَإنَّهُ نَصُوحُ المِعدَةِ.

بر شما باد به خوردن شغلم و (از آن غذا درست كنيد) و آن را به غير دوستدار آن نشان ندهيد. هر كسي در بدنش ريشه اي از مرض جذام (سرطان) را دارد، با خوردن آن ريشه و زمينه ابتلا به آن از بين رفته و ذوب مي شود.

عَلَيْكُمْ بِالشَّلْجَمِ فَكُلُوهُ وَ اَديمُوا اَكْلَهُ (اُغذُوهُ) وَ اكْتُمُوهُ اِلا عَنْ اَهْلِهِ فَما مِنْ اَحَدٍ وَ بِهِ عِرْقٌ مِنَ الْجُذامِ، فَاَذيبُوهُ بِاَكْلِهِ.

در تره چهار خاصيت است: بادها را دفع، بوي دهان را خوش، بواسير را درمان و جلوي ابتلاي به جذام (سرطان) را براي کساني که به خوردن آن مداومت مي کنند، مي گيرد.

فِي الكُرّاثِ اَرْبَعُ خصالٍ: يَطْرُدُ الرّيحَ وَ يَطيبُ النَّكْهَةَ وَ يَقْطَعُ الْبَواسيرَ وَ هُوَ اَمانٌ مِنَ الْجُذامِ لِمَنْ اَدْمَنَ.

عسل شفاي هر دردي است و هيچ درد و آسيبي در آن نيست. خوردن آن صفرا را تقليل داده و كار قلب را آسان مي سازد.

اَلْعَسَلُ شِفاءٌ مِنْ كُلِّ داءٍ وَ لا داءَ فيهِ يَقِلُّ البَلْغَمَ وَ يَجْلُو الْقَلْبَ.