فرزند آن بشکسته پهلو خواهد آمد

با رمز یاالله و یا هو خواهد آمد

والفجر یعنی شیعیان وقتی نمانده

با ذوالجناح و ذوالفقار، خواهد آمد

الا طلیعه ی کوثر سفر بس است بیا

غروب غربت مادر سفر بس است بیا

بیا که چشم به راهت نشسته خاک بقیع

به جان فاطمه دیگر سفر بس است بیا

بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

وز عمر مرا جز شب دیجور نماندست

صبر است مرا چاره ی هجران تو لیکن

چون صبر توان کرد که مقدور نماندست

طلوع می کنی آخر، به نور و نار قسـم

به آسمان، به افق های بی سوار قسم

هنـــــوز منتظر بازگشتنـت هستـــم

به لحظه های غـــم رفتن قطار قسم

جلوه گل عندلیبان را غزلخوان می کند

نام مهدی صد هزاران درد درمان می کند

مدعی گوید که با یک گل نمی آید بهار

من گلی دارم که دنیا را گلستان می کند

 میزنم سبزه گره سبز شود دست دعا

وانکه رفتست ز دستم به دعا برگردد

غیبت یار سفر کرده بلایی ست عظیم

عـــاشقان، ســبزه ببندیــد بلا برگردد
 

میزنم سبــزه گره تا گره ای وا گردد

سالمان سال ظهور گل زهرا گردد

میزنم ســـبزه گــره نیتم اینست خدا

یوسف گمشده ارض و سما برگردد
 

دوباره نم نم دلچسب باران

واج عاشقی بر حسب باران

همین آدینه، با صدها سبد گل

بهاری می رسد بر اسب باران

تا نگردد دوره غیبت تمام

قلب آل الله نگیرد التیام

بارالها جان ما آمد به لب

کی کند مولای ما مهدی قیام 

هر چند که خسته ایم از این حال نیا!
شـــرمنده ! اگر ندارد اشکــــال نیا!
ما خط تمام نامه هامان کـوفی است
آقـــای گلــم زبــــان مـــن لال نیا!