در سوگ تو آتشین دلم مادرِ یاس

هجران تو گشته قاتلم مادرِ یاس

زهرا به کنارِ قبر تو می‌گرید

از ناله‌ی او منفعلم مادرِ یاس

در مقام زن ولی مردانگی قانون توست

تا قیامت هر کجا مؤمن بوَد، ممنون توست

بردباری، صبر، دینداری همه مرهون توست

هر که از اسلام دارد بهره‌ای، مدیون توست

پیغمبر را نکو همسر، خدیجه

عزیز قلب پیغمبر، خدیجه!

یقین باشد پس از زهرا و زینب

بود از هر زنی برتر، خدیجه!

همان که درک مقامش مقام می آرد

و جبرئیــل برایـــش سلام می آرد

همان سرشت زلال و مطهری که خدا

ز نسل پاک و شریفش امام می آرد

در آن زمان که شب سرد کفر جولان داشت

زبان زخم عدو، تیغ تیز و بران داشت

خدیجه مرهم دلگرمی رهَم می شد

به آفتاب وجودم همیشه ایمان داشت

همان که هستی خود را به هستیَم بخشید

همان که سوخت به پای منادی توحید

همان که گرمی پشت رسالت من بود

و می تپید برای نبـــوت خــورشید

دنیـــا اگــر چــه مثــل پیمبر نداشته

قطعـــاً نبی مثــال تو همسر نداشته

دادی تمام ثروت خود را به راه دین

دیـــن خــدا شبیــه تو یاور نداشته

او اوّلین زنی است که غم پرور نبی است

کوری چشم عایشه ... او همسر نبی است

هم همسر نبی است وَ هم یاور نبی است

یعنـی که بعد شیر خـدا لشــکر نبی است

وقتی خدیجــه مادر ما شیـــعه ها بُوَد

دگر چه غم که جای من و تو کجا بُوَد

با یک دعــاش، حـاجت ما هم روا بُوَد

از چـه پی عبــای رســول خـدا بُوَد؟!

شکر خدا که عبد خدای خدیجه ایم

ما بنده ایم و زیر لوای خدیجه ایم

ما عاقبت به خیرِ دعای خدیجه ایم

سینه کبودهای عزای خدیجه ایم