علم و کمال و حکمت و توحید جان گرفت

از نطق جان فزای تو یا باقرالعلوم

یک لحظه وا کند گره از کار عالمی

دست گره گشای تو یا باقرالعلوم

دردا که صبح و شام هشام از ره ستم

کوشید بر جفای تو یا باقرالعلوم

دردا که شد نهان به دل خاک در بقیع

روی خدانمای تو یا باقرالعلوم

یا باقر از فرط غمت افسرده گشتیم

از غصه جانسوز تو پژمرده گشتیم

هر شیعه در دل حجله داغ تو بسته

سنگینى داغت دل ما را شکسته

راحت شدی ز جور و جفای هشام دون

آن دم که گشت عمر تو را ز زهر کین تمام

داریم حاجتی که ز لطف و عنایتی

بر قبر بی چراغ تو کنیم یک سلام

گریند در عزای تو پیوسته مرد و زن

سوزند از برای تو هر روز خاص و عام

گاهی به دشت کرب و بلا بوده ای اسیر

گاهی به کوفه بر تو شد ظلم، گه به شام

ای عزیز مصطفی امام ِ باقر

مسموم زهر جفا امام ِ باقر

جان ِ تو چه مظلومانه فدا شد

مادرت فاطمه صاحب عزا شد

ای مسموم کینه امام ِ باقر

غریب مدینه امام ِ باقر

گریم برایت/جانم فدایت

شهر مدینه شد کرببلایت

زمین و آسمان ای شیعه در حزن و غم است امشب

همه اوضاع عالم زین مصیبت در هم است امشب

امام پنجمین شد کشته از زهر هشام دون

مدینه غم سرا از این غم و زین ماتم است امشب

هر چند زهر، قلب تو را پاره‌ پاره کرد

اما به یاد کرب و بلا گریه می‌ کنى

اصلاً خود تو کرب و بلای مجسمى

وقتی برای خون خدا گریه می‌ کنى

قدر این گوهر یکدانه ندانست فلک

که غریبانه به زیر لحدش مدفون کرد

مى رود اشک غم از چشم ملایک

شعر جانسوز تو چون چشم ملک جیحون کرد

اى گریبان خزان، چاک از بهار غربتت

آفتاب صبحدم، سنگ مزار غربتت

یک بقیع اندوه و ماتم، یک مدینه اشک وخون

سینه‏‎هامان یک به یک آیینه دار غربتت

کاش مى‎‏شد روشناى تربت پاک تو بود

چلچراغ اشک ما در شام تارغربتت