با میلاد علی ، دل آرام گیرد

ز رحمت خدا، ابر باران گیرد

به کعبه می آید آن شیر خدا

عدالت در خلایق ، سامان گیرد

آسمانهــا، نــور ببارید که علی می آید

زمین ، سبــزه بیــارید که علی می آید

ای کوه های خمیده، استواری مشق کنید

امیرالمومنین علی,  شاه ولایت می آید

امروز همه در انتظارند ، یا علی مدد

ملائک به کعبه دخیلند ، یاعلی مدد

یتیمان تاریخ بااشک و کاسه شیر

عشق و مهر و وفامنتظر،یاعلی مدد

ای تو کعبه را نگیـن، یا امیر المؤمنین

ای تو خلقت را پدر، وی خلائق را امین

کن نظر از روی لطف، به تمـــام پدران

روز سیزده رجــب، ای امیــر مؤمنان

زان سبب مــاه رجــب مــاه خـداست

که اندر آن میلاد شـــاه لافتــی ست

شد رخش از کعبه ظاهر، عقــل گفت:

چون که صد آمد نود هم پیش ماست

ناگهان یک صبح زیبا آسمان گل کرده بود

خاک تا هفت آسمان، بغض تغزل کرده بود

حتم دارم در شب میلادت، ای غوغاترین!

حضرت حق نیز در کارش تأمل کرده بود

هر فـــرشته، تا بیــایی، ای معمایی ترین!

بال های خویش را دست توسل کرده بود

حجــت حق، از حـــریم حق، به امــــر حق عیان شد

روشن از نور رخش، ارض و سما، کون و مکان شد

خانه زاد حـــق ولادت یــــافت اندر خــــانه ی حق

حق به مرکز جا گرفت، باطل گریزان از میان شد

از قـــــدرت لایــــــزالی یــــزدانی

گردیده قـلوب شـیعـیان نورانی

از فـــــاطمه بنت اســــد شد ظاهر

در کعبــه وجـــود علی عـمــرانی 

حق بشـــارت داده امشـب ، زاده بنت الاسد را

خوانده اشهد، رانده بر لب، قل هو الله احد را

گـــل بیاریــد و بریزیــد بر قــدوم عشق حیدر

آورده آیــــات نــــاب و نیـــــک الله الصمـد را

سیـزده مــاه رجب آمــــد به دنیــــا مرتضی  

مژده ای اهل ولا ، او هسـت وصـی مصطفی

بهر زهرا همسر و باب حسین و حسن است  

فـــاتح خیبــــر، شفیــع مومنیـــن روز جزا