پیامبر خداصل الله عليه واله نیز در خصوص فواید روحی گرسنگی می‌فرمایند: "شیطان در درون آدمی‏زاده بسان خون، جریان می‏‌یابد گذرگاه‏‌های او را با گرسنگی ، تنگ کنید".
همچنین در دیوان منسوب به حضرت علی عليه السلام چنین نقل شده که: "خود را گرسنه بدار که گرسنگی، از آثار پرهیزگاری است، آن‏که زمان درازی را گرسنگی کشد، سرانجامْ روزی (روز قیامت) سیر خواهد شد".
در حدیث معراج نیز روایت جالبی آمده که: " پیامبر صل الله عليه واله در شب معراج، از پروردگار خود خواست و چنین گفت: پروردگارا! مرا به کاری راه نمای که با آن به تو نزدیک شوم.
فرمود: «شبت را روز، و روزت را شب بدار».
پرسید: پروردگارا! چگونه چنین توان کرد؟
فرمود: «خواب خویش را نماز، و خوراک خود را گرسنگی قرار بده.
ای احمد! به عزّت و جلالم سوگند، هیچ بنده‏‌ای برایم چهار چیز را تضمین نمی‏‌کند، مگر این که او را به بهشت در می‏‌آورم: زبان فرو بندد و آن را جز بدانچه به وی مربوط است، نگشاید؛ دل‏ خویش را از وسواس حفظ کند؛ آگاهی من از او و این را که او در زیر نگاه من است، پاس بدارد؛ و نور دیده‏‌اش، در گرسنگی باشد.
ای احمد! کاش، شیرینیِ گرسنگی، سکوت، خلوت و آنچه را از آن به ارث برده‏‌اند، چشیده بودی!».
پرسید: پروردگارا! ارث گرسنگی چیست؟
فرمود: «حکمت، حفظ دل، تقرب به خداوند، اندوه دائم، کم‏ هزینگی برای مردم، حق‌گویی، و اهمّیت ندادن به این که در گشایش و آسانی می‏‌زید یا در سختی و دشواری.
ای احمد! آیا می‏‌دانی با کدام حالت و وقت، بنده به من تقرّب می‏‌جوید؟».
گفت: نه، ای پروردگار!
فرمود: «آن هنگام که گرسنه یا در حالت سجده باشد".