وقتي که چيزي را نقل مي کنيد مدرک و مأخذ آن را نيز ذکر کنيد، در اين صورت اگر آن خبر درست بود به نفع شما است و اگر دروغ بود ضررش متوجه گوينده است.

اذا حَدثتُمْ بحديثٍ فاسندوهُ الي الذي حدثَکم فانْ کان حقاً فلکم و ان کان کذباً فعليهِ.

شخص دروغگو با دروغ گفتنش سه چیز بدست می آورد: 1- خشم خداوند را برای خودش 2- خوار شدن در چشم مردم 3- دشمنی ملائکه با او.

يَكتَسِبُ الكاذِبُ بِكِذبِهِ، ثلاثاً: سَخَطَ اللهِ عَلَيهِ وَ استِهانَهَ النَّاسِ بِه، وَ مَقتَ المَلائِكَةِ لَهُ.

دروغ مايه سقوط و بي اعتباري اخلاق آدمي است.

الکذبُ شَيْنُ الاَخلاقِ.

معتاد شدن به دروغگوئي، مايه فقر و تنگدستي است

اعتياد الکذبِ يورثُ الفقرَ.

کسي که بدون عذر دروغ گويد هفتاد هزار ملک وي را لعنت کنند و از دل وي بوي بدي بر ميخيزد که حتي به حاملان عرش نيز مي رسد پس آنها نيز او را لعنت مي کنند.

اذا کذبَ الرجلُ من غيرِ عذرٍ لعنُه سَبعونَ الفَ ملک و خرجَ من قلبهِ نتنٌحتي يبلغَ العرش فيلعنهُ حملة العرش ... .

دروغ مورد نکوهش است جز در دو مورد: دفع شر ظالمان و اصلاح ميان مردم.

الکذب مذموم الا في امرين دفع شر الظلمة و اصلاح ذات البين.

شخصي که دروغ مي گويد از نماز شب محروم مي شود.

الرجلُ لَيکذبُ الکذبةَ فَيحرمُ بها صلاةَ الَّيلِ ... .

کسي که زياد دروغ بگويد، اعتبار و آبروي وي از بين مي رود.

مَن کثُرَ کذبُهُ ذَهَبَ بهاؤه.

بپرهيزيد از دروغ، زيرا دروغ آدمي را به فسق و فجور مي کشاند.

اياکم و الکذبَ فانه يَهدي الي الفجورِ.

هنگامي که فرمانروايان به مردم دروغ بگويند، قطرات باران محبوس مي شوند و وقتي که سلطان، ستمگري کند، دولت به سستي گرايد و آنگاه که زکات پرداخت نشود، مرگ و مير چهارپايان فزوني يابد.

اذا کذبَ الولاةُ حُبسَ المطر و اذا جارَ السلطانُ هانتِ الدولةُ و اذا حُبستالزکاةُ ماتت المواشيِ.

دروغ گفتن امروز مايه بي آبروئي و فردا باعث عذاب آتش است.

الکذبُ في العاجلةِ عار و في الأجلةِ عذابُ النارِ.

دروغ ویرانگر ایمان است.

إنّ الْکِذْبَ هُوَ خَرابُ الإیمانِ.

Lying is the ruin of faith.

يا علي برحذر باش از کذب و دروغگوئي؛ زيرا دروغگوئي باعث روسياهي مي شود سپس در پيشگاه خدا كذاب نوشته مي شود چنانکه صداقت و راستي نيز مايه روسپيدي مي شود و در پيشگاه خدا صادق نوشته مي شود و بدان که صدق و راستي، مبارک است و کذب و دروغگوئي شوم است.

يا عليُ اياک و الکذبَ فان الکذبَ يُسوَّدُ الوجهَ ثُمَّ يکتبُ عندَاللهِ کذاباً و انَّ الصدقَ يُبيِضُ الوجَه و يُکتَبُ عندَاللهِ صادقاً واعلَمْ انَّ الصدقَ مُبارک و الکذَبَ مَشئومٌ.

دروغ نگو، زيرا اعتبار و آبرويت مي ريزد.

لا تَکذبْ فيذَهَب بهاؤُک.

دروغ، دري از درهاي نفاق است.

الکذبُ بابٌ مِن ابوابِ النفاقِ.