شخصي به نام حماد ناب گفت: به همراه جماعتي در حضور امام صادق - عليه السلام - بوديم که عمران بن عبدالله قمي وارد شد. امام از او احوالپرسي کرد و خوشحالش نمود. وقتي اوبرخاست و رفت به ابي عبدالله - عليه السلام - عرض کردم: اين چه کسي بود که با او اينگونه خوش رفتاري کرديد؟ امام فرمود: او از جمله خاندان نجيبان يعني اهل قم است. هيچگاه هيچ گردنکشي از طاغيان نسبت به آنان سوء قصد نمي کند مگر اينکه خداونداو را در هم مي شکند.

عن حماد الناب قال: کنا عند ابي عبدالله - عليه السلام - و نحنجماعه اذ دخل عليه عمران بن عبدالله القمي فساءله و بره و بشه فلما ان قام، قلتلابي عبدالله - عليه السلام - من هذا الذي بررت به هذا البر؟ فقال: من اهل البيت النجباء ... .

برفراز قم فرشته اي بالهاي خود را برافراشته است. هيچ گردنکشي نسبت به قم سوء قصدنمي کند مگر آنکه خداوند او را نابود مي نمايد چنانکه نمک در آب نابود مي شود. آنگاه امام به عيسي بن عبدالله اشاره کرد و فرمود: سلام خداوند براهل قم باد. خداوند سرزمينشان را با باران سيراب مي گرداند و برکاتش رابر آنان نازل مي کند و ... آنان فقيه و عالم و با شعور و اهل فهم و روايت هستند وعبادات را به خوبي به جا ميآورند.

ان لعلي قم ملکا رفرف عليها بجناحيه لايريدها جبار بسوء الااذا به الله کذئب الملح في الماء. ثم اشار الي عيسي بن عبدالله فقال: سلام الله علي اهل قم ... .

...دري از درهاي بهشت به سوي (قم) گشوده شد.

... و فتح اليه باباً من الجنة.

(هنگامي که از کوفه ياد کرد) در آينده کوفه از مؤمنان خالي مي شود و علم و دانشبدان پشت مي کند همچنانکه مار در لانه خويش پشت مي کند. آنگاه علم در شهريبه نام قم ظاهر و آنجا معدن علم و فضليت مي شود به طوري که ديگر به روي زمينکسي که به امور ديني آگاه نباشد، پيدا نمي شود. در آن زمان حتي زنان پرده نشينهم از مسايل ديني آگاهي دارند و اين هنگام نزديک شدن ظهور قائم ماست. در آنهنگام خداوند قم و ساکنانش را قائم مقام حجت قرار مي دهد. و اگر چنين نباشد، زمينساکنان خود را فرو مي برد و ديگر بر روي آن حجتي باقي نخواهد ماند. در آن عصرعلم از قم به ديگر نقاط جهان در شرق و غرب جاري مي شود. لذا حجت خدا برمردم تمام مي گردد به گونه اي که ديگر کسي يافت نمي شود که دستورهاي دينيو علم الهي بدو نرسيده باشد. آنگاه قائم - عليه السلام - ظهور مي کند و وسيله انتقام و خشمخداوند بر بندگان مي گردد; چون خداوند از مردم انتقام نمي گيرد مگر بعد ازآنکه حجت را انکار کنند.

(انه ذکرکوفه): ستخلو کوفه من المؤمنين و يأزرُ عنها العلمُ کما تأزر الحيه في حجرها، ثم يُظهر العلمُ ببلدهِ يقالُ لها قم و يَصير معدناً للعلم و الفضلُ حتي لايبقي في الارضِ مستضعف في الدينِ ... .

وقتي که امنيت از سرزمينها رخت ببندد و مردم بر اسبها سوار شده و از زنهاي حلالشان کناره گيرند (به لواط و زنا روي آورند)؛ در اين حال بايد از جوار ايشان فرار کرد. (راوي گويد): گفتم فدايت شوم به کجا فرار کنند؟ فرمود: به کوفه و نواحي آن و يا به قم و حوالي آن، همانا بلا و مصيبت از اين دو مکان دفع شده است.

اذا فقد الأمن من العباد و رکب الناس علي الخيول و اعتذلوا النساء و الطيب فالهرب الهرب عن ...