هيچ کس بر دين ابراهيم نيست مگر ما و شيعيان ما و ديگران از آن بيگانه اند.

ما أحَدٌ عَلي مِلَّةِ إبْراهيمَ إلّا نَحْنُ وَ شِيعَتنا و سايِرُ النّاسِ مِنْها بُرَآءُ.

شیعیان ما را در سه چیز بیازمایید : در اوقات نمازشان ، که چگونه بر آنها مواظبت مى‏کنند ؛ در اسرارشان ، که چگونه آنها را از دشمنان ما حفظ مى‏کنند و در اموالشان ، که چگونه با آن به برادران خود کمک مى‏کنند .

امتَحِنوا شِیعَتَنا عِندَ ثَلاثٍ : عِندَ مَواقیتِ الصَّلاةِ کیفَ مُحافَظَتُهُم علَیها ، وعِندَ أسرارِهِم کیفَ حِفظُهُم لَها عِندَ عَدُوِّنا ، وإلى أموالِهِم کیفَ مُواساتُهُم لإخوانِهِم فیها ؛

مؤمن یاور خوبی است، کم هزینه است و زندگی اش را به خوبی تدبیر می‌کند و از یک سوراخ دوبار گزیده نمی‌شود.

المُؤمِنُ حَسَنُ المَعُونَةِ، خَفِیفُ المَؤُونَةِ، جَیِّدُ التَّدبِیرِ لِمَعِیشَتِهِ، لا یُلسَعُ مِن جُحرٍ مَرَّتَینِ.

A Believer is a good aid, his living costs are low, and he thinks of his living costs much and is very careful.

برای مومن چقدر زشت است که میل و رغبتی داشته باشد که او را به ذلت و خواری بکشاند.

ما أقْبَحَ بِالمُؤْمِنِ أنْ تَکونَ لَهُ رَغْبَةٌ تُذِلُّهُ.

How improper it is for a believer to have a humiliating wish!

شيعيان ما أهل هدايت و تقوي و أهل خير و نيکي و أهل ايمان و أهل فتح و ظفرند.

شِيعَتُنا أهْلُ الْهُدي وَ أهْلُ التُّقي وَ أهْلُ الْخَيْرِ وَ أهْلُ الإيمانِ وَ إهْلُ الفَتْحِ وَ الظَّفَرِ.

شیعیان ما آنانند که در خلوت خود خداوند را بسیار یاد می‌کنند.

شيعَتُنا الّذينَ إذا خَلَوْا ذَكَرُوا اللهَ كَثيراً.

Our true followers are those who, when they are alone, remember Allah very frequently.

به شیعیان ما پیغام ده که اگر به آنچه فرمان داده شده‌اند عمل کنند، همانان رستگاران روز رستاخیزند.

أبْلِغْ شِیعَتَنا أنَّهُم إذا قامُوا بِما اُمِرُوا، أنَّهُم هُمُ الفائِزُونَ یَومَ القِیامَةِ.

Tell the shias if they act upon what they have been commanded, they would be thriving on resurrection day.

يا علي! جنّت، سراي تو و شيعيان تو است.

يا عَلِيُّ أنْتَ وَ شِيعَتُک فِي الْجَنَّةِ.

(به نوف بکالي فرمودند) اي نوف! آيا مي داني که شيعه من کيست؟ نوف گفت: قسم به خدا نمي دانم. امام - عليه السلام - فرمود: لب هاي شيعه من گواه بر ذکر و ياد خداي اوست، شکم وي گواه پرهيز از شکم پرستي است و نيز عدم وابستگي به دنيا را سيماي آنان گواهي مي دهد، آنان دنيا گريزان (عابدان) شب و شير مردان روزاند.

يا نَوْفُ، أتَدْرِي يا نَوْفٌ مَنْ شِيعَتِي؟ قالَ: لا واللهِ، قالَ: شِيعَتِي الذُّبَّلُ الشِّفاهُ،الْخُمَّضُ الْبُطُونِ، الَّذينَ تُعْرَفُ الرُّهبانِيَّةٌ فِي وُجُوهِهِمْ رُهْبانُ الَّيْلِ و اُسْدٌ بِالنَّهارِ.

دروغ مي گويد كسي كه گمان مي كند از شيعيان ماست در حالي كه به ريسمان غير ما متمسك مي شود.

کذِبَ مَنْ زَعَمَ أنَّهُ مِنْ شِيعَتِنا وَ هُوَ مُمْتَسِّک بِعُرْوةِ غَيْرِنا.

ما صابر هستيم ولي شيعيان ما از ما صابرترند، راوي مي گويد: پرسيدم فدايت شوم چگونه شيعيان شما از شما صابرترند؟ امام پاسخ داد: ما صبر مي کنيم در حالي که از پاداش برتر صابران آگاهيم ولي شيعيان ما صبر مي کنند در حالي که از پاداش آن آگاهي ندارند.

إنّا صُبَّرٌ وَ شِيعَتُنا أصْبَرُ مِنّا، قُلْتُ: جُعِلْتُ فِداک، کيفَ صارَ شيعَتُکمْ أصْبَرُ مِنْکمْ؟ قالَ لِأنّا نَصْبِرُ عَلي ما نَعْلَمُ و شِيعَتُنا يَصْبِرُونَ عَلي ما لا يَعْلَمُونَ.

نالۀ مؤمن بیمار، تسبیح خداست و فریادش، ذکر لا اله الا الله و خوابیدنش در بستر، عبادت است.

أنِینُ المُؤمِنِ المَریضِ تَسبِیحٌ، و صِیاحُهُ تَهلِیلٌ، و نَومُهُ عَلَی الفِراشِ عِبادَةٌ،

The groan of a sick believer is God’s praise, his shout is the mention of La ilaha illa Allah and his resting in the bed is prayer.

شيعيان و پيروان ما را در سه مسئله امتحان کنيد: اهمّيّت به اوقات نماز که آيا بر انجام آن در وقتش محافظت مي كنند يا نه و حفظ اسرار يعني در حفظ اسرار و مسائل محرمانه کوشا هستند يا خير و از حيث توانمندي هاي مالي يعني آيا با مال خود به ياري برادران ديني خود مي پردازند يا نه.

إمْتَحِنُوا شِيعَتَنا عِنْدَ ثَلاثٍ: عِنْدَ مَواقِيتِ الصَّلاةِ کيْفَ مُحافِظَتُهُمْ عَلَيْها، وَ عِنْدَ أسْرارِهِمْ کيْفَ حِفْظِهِمْ لَها، عِنْدَ عَدُوِّنا، وَ إلي أمْوالِهِمْ کيْفَ مُواساتِهِمْ لِإخْوانِهِمْ فِيها.

خداوند متعال، شيعيان ما را به صفت حلم و بردباري زينت بخشيد و در پوششي از علم و آگاهي آنان را مزيّن ساخت، قبل از آن که آدم - عليه السلام - را خلق كند.

إنَّ اللهَ تَبارَک وَ تَعالي زَيّنَ شِيعَتَنا بِالْحِلْمِ و غَناهُمْ بِالْعِلْمِ لِعِلْمِهِ بِهِمْ قَبْلَ أنْ يَخْلُقَ آدَمَ - عليهِ السَّلام -.

هر کس از شيعيان ما در برابر يکي از برادران خود، اظهار حاجت کند و او در حالي که مي تواند به دست گيري او بپردازد، کوتاهي نمايد خداوند او را مبتلا مي کند به بر آوردن حاجت دشمنان ما.

أيُّما رَجُلٍ مِنْ شِيعَتِنا أتي رَجُلاً مِنْ إخْوانِهِ فَاسْتَعانَ بِهِ فِي حاجَتِهِ فَلَمْ يَعِنْهُ وَ هُوَ يَقْدِرُ إلّا ابْتَلاهُ اللهُ بِأنْ يَقْضِيَ حَوائِجَ عِدَّةٍ مِنْ أعْدائِنا.