به خدا هيچ بنده اي را نمي شناسم كه تقوايش سودمند باشد مگر اينكه زبانش را نگه دارد.

و الله ما اري عبداً يَتّقي تقويً تنفعُهُ حتي يَخزُنَ لِسانَه.

سكوت، لباس وقار می‌پوشاندت و از رنج عذرخواهی بی‌نیازت می‌كند.

لصَّمْتُ يُكسِْيكَ ثَوْبَ الْوَقَارِ ويَكْفِيكَ مَؤُونَةَ الإعْتِذارِ.

silence dresses you in the garment of dignity and saves you from having to apologize.

سخن گفتن همانند داروست؛ اندک آن بهره رساند و زیاد آن کشنده است.

اَلْكَلاَمُ كَالدَّوَاءِ قَلِيلُهُ يَنْفَعُ وَ كَثِيرُهُ قَاتِل

ازشوخي با ديگران بپرهيزيد، زيرا كه شوخيِ (بي مورد) نورِ ايمان را خاموش نموده و شخصيت تو را سبك مي كند.

ايّاكَ و المزاحُ، فاِنَّهُ يذهب بنورِ ايمانِكَ و يستخف مرُوّتَكَ.

هر روز صبحگاهان زبان انسان بر تمام اعضاء و جوارحش وارد مي شود و مي گويد: چگونه ايد؟ و در چه وضعيّتي هستيد؟ جواب دهند: اگر تو ما را رها كني خوب و آسوده هستيم، چون كه ما به وسيله تو مورد ثواب و عقاب قرار مي گيريم.

إنَّ لِسانَ ابْنَ آدَم يَشْرُفُ عَلي جَميعِ جَوارِحِهِ كُلَّ صَباح فَيَقُولُ: كَيْفَ أصْبَحْتُمْ؟ فَيَقُولُونَ: بِخَيْر إنْ تَرَكْتَنا، إنَّما نُثابُ وَ نُعاقَبُ بِكَ.

كرامت و فضيلت انسان كنترل و در اختيار داشتن زبان و سخاوت داشتن، نقص انسان در خود را وا داشتن بر آنچه كه مفيد و سودمند نباشد.

مُلْكُ اللِّسانِ، وَ بَذْلُ الاْحْسانِ، قيلَ: فَمَا النَّقْصُ؟ قالَ: التَّكَلُّفُ لِما لا يُعنيكَ.

چه بسیار انسان‌هايی که سخنی (نابجا) هلاکشان کرد.

کَمْ مِنْ إنْسانٍ أهْلَکَهُ لِسانٌ.

How many people there existed who were ruined by a statement

زبان خود را نگهدار عزیز می شوی

اِحْفَظْ لِسَانَکَ تَعِزُّ

آفت سخن ، پرگوئی است .

آفةالکلام الاطالة

THE BANE OF SPEECH IS PROLIXITY

چنانچه افراد جاهل و بي تجربه ساكت باشند مردم دچار اختلافات و تشنّجات نمي شوند.

لَوْسَكَتَ الْجاهِلُ مَااخْتَلَفَ النّاسُ.

مرد مسلمان به برادر خویش هدیه اى بهتر از سخن حکمت آمیزى که خدا به وسیله آن هدایت وى افزون کند یا خطرى از وى بگرداند نتواند داد.

ما أهدى المرء المسلم لأخیه هدیّه أفضل من کلمه حکمه یزیده اللَّه بها هدى أو یردّه بها عن ردى؛

سکوت دری از درهای حکمت است

اِنَّ الصَّمتَ بابٌ مِن اَبوابِ الحِکمَة

انديشه أحمق در دهان اوست، وليكن دهان و سخن عاقل در درون او مي باشد.

قَلْبُ الاْحْمَقِ في فَمِهِ، وَفَمُ الْحَكيمِ في قَلْبِهِ.