كسي كه به سخن گوينده اي گوش فرا داده (و اطاعت كند)، به تحقيق عبادت و بندگي او را كرده است، پس اگر گوينده، سخن الهي بگويد، در حقيقت خداوند را عبادت كرده و اگر سخن شيطاني را بر زبان جاري كند، پس او بندگيِ شيطان را كرده است.

مَنْ اَصْغي الي ناطقٍ فَقَدْ عبدهُ، فان كان النّاطِقُ عَنِ اللهِ فقَد عبدالله و ان كانَ النّاطِقُ عن ابليسَ فقد عَبَد ابليس.

خداوند ايمان را قرار داد تا به واسطه آن بندگان از پليدي شرك پاك گردند.

جَعَل اللهُ الايمانَ تطهيراً لَكُم من الشّركِ.

انسان مؤمن همانندِ دو كفّه ترازو است كه هر چه بر ايمانش افزوده شود، بلاها و امتحاناتش بيشتر مي گردد.

المؤمِنُ مثلُ كَفّتَيِ الميزانُ كُلَّما زيدَ في ايمانِهِ زيدَ في بلائِهِ.

خشم و غضب ايمان را فاسد مي كند، چنانچه سركه عسل را تباه مي سازد.

الغَضَبُ يُفسِدُ الايمانَ‌، كما يفسِدُ الخلّ العَسَل.

عبادت (مستحبي) را بر خود تحميل نكنيد.

لا تُكرِهوا الي انفسكُم العبادةَ.

هيچ مؤمني نيست مگر آن كه خداوند ايمان را همدم و آرامش بخش او قرار مي دهد، چنانچه حتي اگر در قله كوهي هم باشد، احساس تنهايي نمي كند.

ما مِنْ مُؤْمِنٍ اِلاّ وَ قَدْ جَعَلَ اللّه لَهُ مِنْ ايمانِهِ اُنْسا يَسْكُنُ اِلَيْه، حَتّي لو كانَ عَلي قُلَّةِ جَبَلٍ لَمْ يَسْتَوحِشْ.

كسي كه ايمان ندارد نجات نخواهد يافت.

لا نَجاةَ لِمَن لا ايمانَ له.

چه چيزي ايمان انسان را پا برجا و ثابت مي كند؟ حضرت فرمود: پرهيزگاري و تقوا، ايمان را در انسان تثبيت مي‌ كند و طمع، ايمان را از دل آدمي خارج مي سازد.

ما الّذي يُثبِتُ الايمانَ في العَبدِ؟ قال: الّذي يُثبتُه فيه الوَرعُ و الّذي يُخرِجُهُ منه الطَّمع.

كسي كه بيشترين همتش رسيدن به خواسته هاي نفساني باشد، شيريني ايمان از قلبش بيرون مي‌ رود.

مَن كانَ أكثرُ همهِ نِيلَ الشهواتِ، نزَعَ من قلبهِ‌ حلاوَةُ الايمانِ.

کسی که عبادت پاک و خالص خود را به بالا بفرستد، خداوند عزیز و جلیل، بهترین مصالحش را بر او نازل می گرداند.

مَنْ أَصْعَدَ إِلَي اللَّهِ خَالِصَ عِبَادَتِهِ أَهْبَطَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ أَفْضَلَ مَصْلَحَتِه‏.

وصال به خداوند عزوجل سفری است که جز با مرکب راهوار شب زنده داری به دست نمی آید.

اِنَّ الوُصُولَ اِلَي اللهِ عَزَّوَجَلَّ سَفَرٌ لا يُدرَكُ اِلّا بِامتطاءِ اللَّيلِ .