مینویسم غدیر از اول
از سراج المنیر از اول
تو همان مستجار هستی و من
من همان مستجیر از اول

ما غیــر علی دلبــر و اربـاب نداریم
سوگند که بی عشق علی تاب نداریم 
از روز ازل نام علی را که شنیدیم
دیــوانه شـده ایم و خواب نداریم

نام تو به روی سینه حک باید کرد
خاک دلم اینگونه الک باید کرد
آن قدر ملیح است بیانات شما
تشبیه به دریای نمک باید کرد

از روز ازل ســاقی میخانه علی بود
خم و قدح و ساغر و پیمانه علی بود
روزی که برافراشته شد خیمه ی خلقت
دیدند همه صــورت جانانه علی بود

این حرفهای ساده گناهش به پای من
با میل و با اراده گناهش به پای من
تا روز حشر پای ولای تو یا علی
هر کس که ایستاده گناهش به پای من

عمریست که ما عاشق و در جوش و خروشیم
شد عشق علی حلقه و ما حلقه به گوشیم
گیریم ســزای همــه شــد آتــش دوزخ
گــر یار پسنـــدد به خداونـــد خموشیم

گرفتـــه یا علی لبهــــای ما را
ندارد هیــچ کس مــولای ما را
اگر می شد غزل می گفتم اما
دوبیتی بسته دست وپای ما را

هرگــز مــرام بنده نواز شما نزد
برسینه نـدار و گرفتار دست رد
بین نماز ،حین رکوع آمدم که تا
انگشترت نصیب من مستحق شود

هرگز مرام بنده نواز شما نزد
برسینه ندار و گرفتار دست رد
بین نماز ،حین رکوع آمدم که تا
انگشترت نصیب من مستحق شود

وای اگر لشگری به صف بشود
غرق در شور و در شعف بشود
جان سالم به در نخواهد برد 
هرکسی با علی طرف بشود

ز مقام یا صنم پر می کشد تا یا صمد
بت پرستی که ز بوی عشق می گیرد مدد
مسلم و کافر ندارد نام مولایم علی
مثل اکسیری نهفته در دل هر خوب و بد

همانکه خلق نموده تو را برای خودش
غزل سروده بدین وصف در رسای خودش
چه شاهکار عجیبی، چه آفریده مگر
که بوسه می زند به دستهای خودش

وقت نزول رحمت حق از سحاب شد

یعنی که جام دیده ی ما پُر شراب شد 

زهراترین ستاره ی زهرا طلوع کرد

نوری دمید و قبلگه آفتاب شد

اي عقل و خرد ماتِ مقامت زينب

وي همچو علي نُطق كلامت زينب

در قدر شرافتت همين بس كه خدا

زد سكه ي زِينِ اَب به نامت زينب

از ازل تا به ابد پرچم زينب بالاست

مادري کرد براي سه امامش زينب

پس ولايت به پرستاري او پا برجاست

سوره ي مريم قرآن نمي از تفسيرش