مژده ای اهل رضا روی رضا پیدا شد

جلوه حسن الهی به فضــا پیدا شد

ضعفـــا روی به گلــزار ولایت آرید

که گل روی معین الضعفا پیدا شد

می شود دل به امید تو تمنا نکند

روح برگشته به ایوان تو غوغا نکند

بعد چندی که میسر نشده دیدارت

چشم در صحن تو و سیر تماشا نکند

یاد او در عمق دلها می شکوفد همچو نور

نام او در کام جانها می تراود همچو قند

ای حضور هشتمین ، افتادگان غربتیم

دست ما را هم بگیر از لطف، ای بالابلند

آقامون آهو رو ضامن شده باز

آقامون مهمون دلها شده باز

آقامون اومده به شهر غریب 

آقامون سرور دلها شده باز

دلبری دارم که از صـاحب دلان دل می برد

غمزه ای مشکل گشا دارد که مشکل می برد

گر نقــاب از چهره گیرد آن نگــار نــازنین

پــرتو رخسـاره اش دلهــای مایل می برد

مــوج کــرم به اوج تلاطم رسیده است

ناز و نماز و شوق و تبسم رسیده است

داوود عــاشقی به ترنـــم رسیده است

کعبه کجاست؟ قبله هشتم رسیده است

بر روی رضا شمس امامت صلوات

بر شــافع ما روز قیــامت صلوات

در شـام ولادتش که شـادند همه

بفرست بر این روح کرامت صلوات

چون گـل به بیابــان خراســـان آمد

با لطـف و کــرم شـــاه غریـبان آمد

ای کاش منم خاک خراســـان بودم

آن لحظه که چون فصل بهاران آمد

از شش جهت، جهان به قصد رکوع عشق

هر اصل، پیش اصل علی در فروع عشق

دارم دخیــل پنجــره فـــولاد میشــوم

آقــا سلام ! سلام و یعنی شـروع عشق

نیست گاهی، هیچ راهی، جز به شاهی رو زدن

با غمی سنگین رسیدن پیش او زانو زدن

ظهرِ گرما، صحن سقاخانه می چسبد چقدر

ضامن آهو شنیدن، بعد از آن «یاهو» زدن

حالا كه نيـــامدم دَمــت را بفرست

من نيستم آن جا كرمت را بفرست

گفتم كه مريضم و دوا مي خواهم

پس گرد و غبار حرمت را بفرست

بهترین نقطه دنیا حرم سلطان است 

پاکتر از دل دریا حرم سلطان است.

بی پناهی؟اگراز غصه به خود میپیچی

التیام همه غمها حرم سلطان است

با هر طلوع، بوسه خورشید میرسد به تو

ای مشرقی ترین امــام جغـــرافیـای دین

هر روز هدیه ام سلامی به سمت توست

ای مرتضــــای رضــــای اولیـــای دین

دوباره دل ز کمند گناه می گیرم 

در آسمان خراسان پناه می گیرم

نگاه لطف شما بر همه نمایان است

که سهم خود را ازین نگاه می گیرم

باز در عــرش خــدا ولـوله برپا شده 

دري از عرش به سمت دل ما واشده 

ازدحـــام اسـت درِ بيت امـــام هفتم 

جن وانس وملك آنجاست چه غوغا شده