نماز فاطمه اسلام را شرافت داد

دعای نیمه شب او به شیعه عزت داد

سلام عالمیان بانوی دو عالم را که حق

به ساحت قدسیش مقام عصمت داد

رفتی تو و زینبت ز غم می سوزد

 آتش ز نوایش به دلم افروزد

این خانه عزاخانه شود بار دگر

هر گاه نگاه خود به در می دوزد

در ظلمت شب شهاب را می شستند

 آیینــه آفتـــاب را می شستند

در چشمه خون چکان چشمان علی

پیمــانه نور نـاب را می شستند

بي تو با شمع علي تا به سحر مي سوزد

شمع مي ميرد و او بار دگر مي سوزد

يک نفر مثل درختان سپيدار بلند

در خيالش همه شب بين دو در مي سوزد

لعنت به عدو که روح تقوا را کشت
ایمان و کمال و عشق و معنا را کشت
بازآ و بگیر انتقامی سخت و سنگین
از آنکه ز راه ظلم زهرا را کشت

زهرا که گل سر سبد آل عباست

انوار خدایی زِ جمالش پیداست

در قدر و جلالتش چه گویم زین بِه

زهراست محمد و محمد زهراست

منم گدا منم گدا گدای کوی فاطمه 

روز و شبم میگذرد به گفتگوی فاطمه 

فتاده دل بپای او صفای دل صفای او

داده به عشق آبرو آب وضوی فاطمه

آخر غم ديرينه محك خواهد خورد

زخم دل غاصبان نمك خواهد خورد

آنكس كه به روي فاطمه سيلي زد

از دست ابالفضل كتك خواهد خورد

زندگی بی فاطمه رنج آور است 

مرگ از این زندگانی بهتر است

گریه کن ای آسمان تنهاشدیم

خسته و درمانده،بی زهرا شدیم

صنوبري که خميده خدا نگهدارت  

خوشي ز عمر نديده خدا نگهدارت  

 قرار بعدي ما ظهر روز عاشورا  

کنار رأس بريده خدا نگهدارت