دوری از شارع بین الحرمین یک درد است

و فراق سحر کرب و بلایت سخت است

حرمت؟ این دل من؟ کار خدا یا قسمت؟

و در این غائله تشخیص مقصر سخت است

زینب چو جسم پاک برادر نظاره کرد

کرد این خطاب و پیرهن صبر پاره کرد

ای تشنه لب به سوی که بعد از تو رو کنم؟

جویم که را که درد دل خود به او کنم؟

مثل موجی که به روی آب بازی می کند

نام نیکت در دل من سرفرازی می کند

ذکر اسمت می شود مشکل گشای درد ها

گفتن یک یا حسین ؛ صد چاره سازی می کند

بیچاره تر از کل گدایان جهانم

جایی که توسل به تو ارباب ندارم

از ماجرای گریه ی آدم مشخص است

راهی برای توبه ی ما هم گذاشته

عشق حسین موهبتی کبریایی است

ماندم چه منتی سر عالم گذاشته

شب جمعه شده و روضه مرا ریخت بهم

فاطمه امد و کرب و بلا ریخت بهم

واژه ای نظم جهان را به تلاطم انداخت

مادرش گفت بنی همه جا ریخت بهم

رو به قبله می شوم با دیدن عکس حرم

کربلایی کن مرا با جان من بازی نکن

رو به قبله می نشینم خسته با حالی عجیب

از ته دل مینویسم انت فی قلبی حسین (ع)

نامت شروع مبحث زیبای عاشقی ست

حا سین و یا و نون الفبای عاشقی ست

هر کس که عاشق شده فهمیده ست که

تنها فقط حسین ؛ معنای عاشقی ست

چند وقتی می شود لحظه شماری می کنم

سی ؛ هشت ؛ نود و پنج به موعد برسد

تا در این روز پیاده برسم کرب و بلا

حضرت شاه نگاهی؛ که براتی برسد

یک آرزوی خوب برایت دارم

چشمت به حرم همیشه ان شاء الله