چند وقتی می شود لحظه شماری می کنم

سی ؛ هشت ؛ نود و پنج به موعد برسد

تا در این روز پیاده برسم کرب و بلا

حضرت شاه نگاهی؛ که براتی برسد

چای روضه قلب عاشق را هوایی میکند

یاد بی آبی دلم را نینوایی میکند

غالبا در روضه ی ارباب مشهد میدهند

اکثرا ما را رضا کرب و بلایی میکند

سال ها گفتیم ما از کربلا

از شهید عشق و میدان بلا

از غمش بر سینه و بر سر زدیم

بوسه بر گهواره اصغر زدیم

باز هم گفتیم : مظلوما حسین

بی کس و بی بال و پر ؛ تنها حسین

در پس ضربه های خنجر شمر
پیکرش تیغ می کشد ... نبُرید
روی تلّ ... در کنار عمّه ی خویش
دختری جیغ می کشد ... نبرید

 بعد از این که تن تو را بین ِ ...
خاک گودال زیر و رو کردند
خیمه های تو را وجب به وجب
دشمنان تو جستجو کردند

ما مصیبت زده ی کرب و بلاییم حسین

بال و پر سوخته ی آل عباییم حسین

بسکه خون دل از این دیده ز غمهای تو رفت

همنشین لب دریای بکاییم حسین