امام علی علیه السلام در نهج البلاغه می فرمایند :

به خدا سوگند اگر شب را به روی خارهای بیابان به سر برم و یا در غل و زنجیر بسته و کشانده شوم , برایم محبوب تر است از اینکه در روز قیامت خدا و رسول خدا صلی الله علیه واله را در حالی ملاقات کنم که به بعضی از بندگان طلم کرده باشم و چیزی از اموال دنیا را غصب نموده باشم.

همچنین فرمودند : ستم کردن به بندگان بد توشه ای است برای آخرت

نیز امیرالمومنین فرمودند : ظلم قدم را می لغزاند و نعمت ها را سلب می کند و امت ها را هلاک می کند.

پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه واله می فرمایند : ظلم در دنیا همان تاریکی شماست که در آخرت انسان را فرا می گیرد.

همچنین پیامبر رحمت فرمودند : روز قیامت بنده ای را می آورند که حسنات او باعث خوشحالی او شده است ولی چندین نفر می آیند و می گویند: ای خدا ! این فرد به من ظلم کرده پس از حسنات او برداشته می شود و به مظلوم می دهند , این قدر این کار ادامه می یابد که حسنه ای برایش نمی ماند ولی باز افرادی می آیند و می گویند ای خدا این شخص به من ظلم کرده پس گناهانش را به آن بنده می دهند تا اینکه نامه عملش پر از گناه می شود و به جهنم می رود.

دو سوال مربوط به متن سخنرانی 

سوال اول : تاریکی های آخرت به خاطر چیست ؟

1 ـ نبودن خورشید ؛

2 ـ ظلم به مردم ؛

3 ـ کور بودن در آخرت .

سوال دوم : چه چیزی باعث برداشتن حسنات از نامه عمل می شود ؟

1 ـ اخلاص نداشتن ؛

2 ـ کفران نعمت ؛

3 ـ ظلم به دیگران .