طفل خود را طرف لشکر نامرد گرفت

حرمله خیر نبینی جگرم زخم گرفت

هِی تِلظّی نکن ای ماهیِ افتاده زآب

بی قراری نکن ای طفلِ درآغوشِ رباب

حرمله آمده تامزدرسالت بدهد

به سفیدیِّ گلویِ توشهادت بدهد

صدای ناله ای چون نی لبک داشت

لب خشکش ز بی شیری ترک داشت

اگر عرش خدا خونش نمیدید

به ظلم حرمله افلاک شک داشت

نه از تیغ و نه از خنجر بخوانید

مصیبت نامه ای دیگر بخوانید

از آن گهواره و تیر سه شعبه

ز حلق پارهء اصغر بخوانید

باکه گویم که علی اصغر من زیبابود

خنده اش روشنی چشم ودل بابابود

باورم نیست که این پیکر فرزند من است

تیر در حنجره کو

ز داغ اصغر و خون هر دو فریاد

که هرچه اشک ببارد زو کنم یاد

بتابد شمس سرخ از حلق اصغر

ز نورش خصم دشمن گشته بر باد

امسال محرم انگار فرق میکند

گویی حسین تازه سرجداشدست

داغ دلم تازه است٬ یا حسین

داغ علی اصغرت با تو چه میکند...

گل غنچه ای از سلاله ی حیدر بود

افسوس که مثل غنچه ای پرپر بود

آن ظهر عطشناک چه غوغایی کرد

آن مرد که نـام اطهرش اصغر بود

ای تیر!  کجا چنین شتابان؟...آرام!

قدری  به   کمان   بگیر  دندان...آرام

ای تیر!  به  حرف حرمله گوش  مکن

برگرد...  مرو   تو را به  قرآن...آرام..

کَمان گرفته که طفل صغیر را بزند

امید و دار و ندار امیر را بزند

تمام هلهله هاشان به خاطر این بود

که یک شغال توانسته شیر را بزند