در کتاب منتهی الامال نوشته شیخ عباس قمی آمده است : از احادیث متواتره ظاهر می شود که اجداد حضرت محمد صلی الله علیه و اله همه نبی یا وصی بودند و ایشان حافظان شریعت ابراهیم علیه السلام بودند و آثار انبیا را به یکدیگر می سپردند تا به عبدالمطلب رسید و او ابوطالب را وصی خود گردانید تا اینکه پیامبر اسلام صلی الله علیه واله متولد شد و ابوطالب بعد از بعثت ،کتب و آثار انبیا را به او سپرد. صبح روزی که حضرت متولد شدند هر بتی که در هر جای عالم بود بر زمین افتاد و ایوان کسری که از پادشاهان عجم بود لرزید و چهارده کنگره آن افتاد و آتشکده فارس پس از هزار سال خاموش شد. آمنه مادر پیامبر می فرماید : والله وقتی پسرم متولد شد از او نوری ساطع شد و در آن روشنی صدایی شنیدم که می گفت بهترین مردم را زاییدی پس او را «محمد» نام کن و چون او را به نزد عبدالمطلب آوردند گفت شکر می کنم خداوندی را که این پسر خوشبو را به من عطا کرد که در گهواره بر همه اطفال سیادت و بزرگی دارد. چند روز گذشت و برای حضرت شیری فراهم نشد پس ابوطالب او را بر سینه خود می انداخت و خداوند درآن شیری فرستاد و حضرت چند روز از آن شیر تغذیه می نمود تا آنکه ابوطالب حلیمه سعدیه را پیدا کرد و حضرت را به او سپرد.