حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام می فرماید : نعمت ها تا هستند ناشناخته اند و همین که رفتند قدرشان شناخته می شود. (علل الشرایع , صفحه 494 )

رسول مکرم اسلام صلی الله علیه واله می فرماید : دو نعمت است که نادیده گرفته می شود , امنیت و سلامت . (خصال صفحه 35)

امیرالمومنین علیه السلام در نهج البلاغه حکمت 372 می فرماید : هر که از نعمت های خدا بیشتر بهره مند باشد نیازهای مردم به او زیاد می شود پس هر کس برای رضای خدا وظیفه خود را در قبال نعمت ها به جا آورد , آن نعمت ها دائم و مستمر می گردد و هر کس به وظیفه خود در این باره عمل نکند , آن نعمت ها را در معرض زوال و نابودی نهاده است.

شخصی می گوید : با لباسی پست و ارزان قیمت خدمت رسول الله صلی الله علیه واله رسیدم , حضرت فرمود : آیا مال و ثروتی داری ؟ عرض کردم آری. فرمود : چه مالی داری ؟ عرض کردم خداوند به من شتر و گاو و گوسفند و برده داده است , فرمود : پس اگر خداوند به تو ثروتی داده است باید نشانه نعمت و کرامتی که ارزانیت داشته است در تو دیده شود. ( سنن ابی داود , جلد 4 , صفحه 51)

حضرت علی علیه السلام نیز فرمودند : ای فرزند آدم ! بترس از وقتی که اهل معصیت هستی در حالی که پروردگار نعمت های خوبش را به تو ارزانی داده است. ( نهج البلاغه , حکمت 25 )

دو سوال مربوط به متن سخنرانی

سوال اول : وظیفه انسان معصیت کار در قبال نعمت ها چیست ؟

1 ـ نیازهای مردم را برطرف سازد ؛

2 ـ باید بترسد ؛

3 ـ نیازهای مردم را زیاد کند ؛

4 ـ سپاسگزاری کند و قدر آن را بداند .

سوال دوم : چگونه نشانه نعمت در انسان دیده می شود ؟

1 ـ لباس پست و ارزان قیمت بپوشد ؛

2 ـ برای نعمت ها همسایه خوبی باشد ؛

3 ـ شتر و گاو و گوسفند و برده داشته باشد ؛

4 ـ لباس پست و ارزان قیمت نپوشد.