حضرت علی علیه السلام در نهج البلاغه می فرمایند : خوشا به حال آن کسی که عیب های خودش , او را از پرداختن به عیب های مردم باز دارد. بنابراین اگر کسی خواست عیب جویی کند , باید از خودش شروع کند.

در سفارش حضرت خضر علیه السلام به حضرت موسی علیه السلام آمده است : ای پسر عمران : هیچ کس را به خاطر گناهی سرزنش مکن و بر گناه خودت گریه کن.

عربی بیابان گرد از پیامبر خدا صلی الله علیه واله خواهش کرد او را اندرزی دهد . حضرت فرمود : از خدا بترس و اگر کسی عیبی در تو دانست و به واسطه آن سرزنشت کرد توبه واسطه عیبی که از او می دانی سرزنشش مکن تا در نتیجه گناه این کار به گردن او و پاداشش از آن تو باشد.

امیرالمومنین علی علیه السلام در کتاب غررالحکم فرموده اند : هر کس به چیزی سرزنش کند خوش به آن گرفتار می شود.

چقدر حکیمانه است سخن امام باقر علیه السلام که در کتاب کافی جلد 2 صفحه 361 فرموده اند : هیچ انسانی نیست که پیش روی مومنی از او بد بگوید و طعنه زند مگر اینکه به بدترین شکل بمیرد و سزاوار است که روی خیر و سعادت را نبیند.

دو سوال مربوط به متن سخنرانی

سوال اول : هر کس به چیزی سرزنش کند چه می شود ؟

1 ـ خودش به همان عیب گرفتار می شود ؛

2 ـ دیگران از او عیب جویی می کنند ؛

3 ـ سزاوار است که روی خیر و سعادت را نبیند ؛

4 ـ هیچ کدام .

سوال دوم : این سخن از کیست  : «هیچ کس را به واسطه گناهی سرزنش مکن»

1 ـ امام باقر علیه السلام

2 ـ حضرت علی علیه السلام

3 ـ حضرت موسی علیه السلام

4 ـ هیچ کدام .