حبیب بن مظاهر
ـ هنگام شهادت 75 سال داشت. از شهدای والاقدر کربلا و از طایفه بنی اسد بود. وی در سه جنگ صفین، نهروان و جمل در رکاب علی علیه السلام جنگید. در علوم قرآنی، شاگر ویژه حضرت علی علیه السلام بود.
ـ عضو گروه ویژه «شُرطَة الخمیس» بود که نیروی ضربتی و مطیع علی علیه السلام به شمار می آمد.
ـ در نهضت مسلم بن عقیل در کوفه، در راه بیعت گرفتن از مردم برای وی کوشش فراوان کرد.
ـ از بزرگان شیعه در کوفه بود که به حسین بن علی علیه السلام نامه نوشت و از وی دعوت کرد که به کوفه بیاید.
ـ فرماندهی جناح چپ سپاه امام را به عهده داشت.
ـ در روز عاشورا هنگامی که حصین بن تمیم بر امام و همراهانش حمله کرد، حبیب بن مظاهر پیش رفت و چنان شمشیری بر روی اسب او زد که وی را بر زمین انداخت، ولی یاران حصین، او را نجات دادند. وی در این
هنگام اشعاری را خواند:
سوگند می خورم اگر ما به شماره شما بودیم یا اگر نیم شما هم بودیم، شما پشت می کردید و فرار می کردید ای بدترین مردم و سست ترین آنان.
منم حبیب و نام پدرم مُظهَر، پهلوان میدان و جنگ سخت.
گرچه گروه شما از ما فزون تر است، ولی وفاداری و پایداری ما از شما بیشتر است و ما حجتی والا و آشکار داریم و حق از شما پرهیز کارتریم.
ـ پس از خواندن این اشعار، مردی از بنی تمیم بر او حمله کرد و با شمشیر ضربتی به سرش زد که او را از پای درآورد. مردی دیگر نیزه ای بر پیکر او فرو کرد و وی را بر زمین انداخت. سپس حصین بن تمیم، شمشیری
بر سرش زد و همان مرد تمیمی فرود آمد و سرش را جدا کرد.