نقش اخلاص در قبولی اعمال انسان بسیار اساسی است تا جایی که اگر اخلاص نباشد هیچ عملی مورد قبول واقع نمی شود همانطور که پیامبر اسلام صلی الله علیه واله در کتاب بحارالانوار جلد 77 صفحه 103 فرموده اند : « خدواند متعال اعمال انسان ها را قبول نمی کند مگر اینکه خالص باشد. »

خداوند رحمان به حضرت موسی علیه السلام وحی نمود که ای موسی ! هرکاری برای من انجام شود اگرچه کم باشد ولی درواقع زیاد است و اگر برای غیر من انجام گیرد اگرچه بسیار زیاد باشد اما درواقع کم است .

در کتاب معانی الاخبار صفحه 261 آمده است که رسول خدا صلی الله علیه واله از حضرت جبرئیل «تفسیر اخلاص» را پرسید؛ جبرئیل گفت : مخلـص کسی است که از مردم هیچ نمی خواهد تا خود, آنرا بدست آورد و هرگاه به آن دست یافت, خشنود می شود و اگر چیزی نزدش باقی ماند آن را نگه نمی دارد بلکه به دیگران می بخشد زیرا کسی که از مخلوق چیزی نخواهد به خدواندی خدا اقرار کرده است و وقتی به نیاز خود رسید و خشنود شود, از خدا خشنود می شود و خداوند هم از او خشنود میشود و هرگاه آنچه برایش باقی مانده را به خاطر خدا به دیگران ببخشد به مرتبه اعتماد به پروردگارش رسیده است.

نبی مکرم اسلام صلی الله علیه واله فرمودند که خداوند متعال می فرماید : هر گاه دل بنده ام را بنگرم و دریابم که از روی اخلاص و برای خشنودی من طاعتم را به جا می آورد , اصلاح و تربیت او را خود به عهده میگیرم. ( بحارالانوار , جلد 85 , صفحه 136 )

دو سـوال مربـوط به متـن سخنـرانی

سوال اول : «مخلص» کیست ؟

1ـ کسی که از مردم هیچ نمی خواهد ؛

2 ـ کسی است که وقتی به نیاز خود دست یافت , خشنود می شود ؛

3 ـ کسی است که هرچه برایش باقی می مانَد , به دیگران می بخشد ؛

4 ـ هر سه مورد .

سوال دوم : در چه صورت خود خدواند تربیت بنده اش را به عهده می گیرد ؟

1 ـ وقتی اعمالش را قبول کند ؛

2 ـ وقتی به خداوند اعتماد داشته باشد ؛

3 ـ وقتی برای خشنودی خدا طاعتش را به جا آورد ؛

4 ـ هر سه مورد .