از صفات بسیار بد صفت بخل است. حضرت علی علیه السلام در حکمت 345 نهج البلاغه می فرماید : بخل در بردارنده همه بدی هاست. انسان بخیل بوسیله بخل به سوی هر بدی کشانده می شود. بعضی انسان ها به آنچه دارند دل خوش کرده اند بطوریکه اگر مبلغی را در راه خدا انفاق کردند ناراحت می شوند. حضرت امام حسن علیه السلام درباره این افراد می فرماید : بخل یعنی آنچه را داری مایه شرافت حساب کنی و آنچه را انفاق کنی تلف شده و بر باد رفته پنداری. (بحارالانوار , جلد 72 , صفحه 199)

حضرت امیرالمومنین درباره صفت بخل چه زیبا فرموده است : از بخیل تعجب می کنم زیرا فقری را که از آن گریزان است به سوی خود می کشاند و ثروتی که در پی آن است را از دست می دهد او در دنیا مثل تهیدستان به سر می برد و در آخرت مثل توانگران از او حسابرسی می شود. بحارالانوار جلد 71 صفحه 199

در حقیقت انسان بخیل به خدای خود بد گمان است زیرا خیال می کند اگر صدقه بدهد خداوند عوض آن را نمی دهد در حالیکه هر کسی به خدا اطمینان داشته باشد سخاوتمند می گردد , زیرا خداوند در قرآن کریم می فرماید هر کس کار خوبی انجام دهد خداوند ده برابر به آن بر می گرداند.

حضرت امام صادق علیه السلام در کتاب تحف العقول صفحه 371 می فرماید : تنگ چشمی بالاتر و بدتر از بخل است زیرا بخیل فقط نسبت به آنچه خود دارد بخل می ورزد اما تنگ چشم هم به مال مردم و هم به مال خویش بخل می ورزد تا جاییکه هرچه در دست مردم می بیند آرزو می کند که از راه حلال یا حرام از آن خودش گردد. او از آنچه خدا روزیش کرده نه سیر می شود و نه سودی می برد .

در آخر به سخن پیامبر اسلام صلی الله علیه واله گوش دل می سپاریم که فرمودند : کسانی که با شنیدن نام من صلوات نمی فرستند بخیل ترین مردم هستند .

الّلهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد و َآلِ مُحَمَّد وَعَجِّل فَرَجَهُم 

دو سـوال مربـوط به متـن سخنـرانی

سوال اول :  حضرت امام صادق علیه السلام می فرمایند :

1ـ انسان بخیل از آنچه خدا روزیش کرده نه سیر می شود و نه سودی می برد ؛                             

2 ـ کسانی که با شنیدن نام من صلوات نمی فرستند بخیل ترین مردم هستند   ؛                          

3 ـ در روز آخرت با بخیل مثل توانگر حسابرسی می شود  ؛                 

4 ـ هیچ کدام .

سوال دوم :  کدام گزینه صحیح نیست ؟

1 ـ انسان بخیل بوسیله بخل به سوی هر بدی کشیده می شود    ؛              

2 ـ انسان بخیل فقری را که از آن گریزان است به سوی خود می کشاند  ؛

3  ـ  تنگ چشمی بدتر از بخل است ؛              

4 ـ اگر کسی انفاق کند ثروتش تلف شده و بر باد رفته است .