تفسیر سورۀ مریم آیه ی ۸۳(أَ لَمْ تَرَ أَنَّا أَرْسَلْنَا الشَّياطِينَ عَلَى الْكافِرِينَ تَؤُزُّهُمْ أَزًّا آيا نديدى كه ما شيطان‌ها را به سوى كافران فرستاديم تا آنان را شديداً تحريك كنند؟ تؤزّهم: ازّ: تحريك شديد. قرآن برای رفتن شیطان به سوی مومنین تعبیر الی به کار برده یعنی شیطان به سوی مومنین میرود اما برای کافرین تعبیر علی به کار برده یعنی شیطان بر کافرین سوار است و هر کجا بخواهد اینها را میبرد این آیه درباره مانعین خمس و زکات نازل شده است و معروف است که خداوند سلطانى را بر آن‌ها مسلط خواهد کرد و یا شیطان را بر آن‌ها چیره خواهد نمود که مجبور شوند مال و ثروت خود را در غیر رضاى حق و طاعت خداوند خرج نمایند و سپس آن‌ها را به همین سبب شکنجه و عذاب خواهد نمود در روایتی هم از امام کاظم علیه السلام داریم که فرمودند اگر کسی بناست پولی را در راه حق بدهد و ندهد خدا طوری زندگی او را تاب می‌دهد که دو برابرش را در راه باطل خرج میکند آیه ی ۸۴(فَلا تَعْجَلْ عَلَيْهِمْ إِنَّما نَعُدُّ لَهُمْ عَدًّا پس بر (عذاب) آنان عجله مكن، ما حساب آنها (وروز وساعت واعمال و حتّى نفس‌زدن آنان) را شماره كنيم (تا موعدشان فرا رسد). امام صادق عليه السلام فرمود: روزهاى عمر انسان را پدر ومادر او نيز مى‌توانند بشمارند؛ پس مراد از «نَعُدُّ لَهُمْ عَدًّا» اين است كه ما شماره نفَس‌هاى آنان را نيز مى‌دانيم. اپس آیه می‌فرماید ای پیغمبر در مورد عذاب اینها عجله نکن که ما حساب روز و ساعت و حتی نفس کشیدن اعمال این‌ها را داریم آیه ۸۵(يَوْمَ نَحْشُرُ الْمُتَّقِينَ إِلَى الرَّحْمنِ وَفْداً (ياد كن) روزى كه ما پرهيزكاران را دسته‌جمعى به سوى (ضيافت) خداى رحمان گرد آوريم «وفد» به گروهى تازه وارد مى‌گويند كه براى زيارت يا طلب حاجت سواره مى‌آيند. یعنی ای پیغمبر یاد کن روزی را که پرهیز کاران را دسته جمعی برای ضیافت الهی جمع می‌کنیم و آنها را با سلام و صلوات به بهشت می بریم آیه ی ۸۶(وَ نَسُوقُ الْمُجْرِمِينَ إِلى‌ جَهَنَّمَ وِرْداً و مجرمان را (پياده و) تشنه به سوى جهنّم مى‌رانيم. كلمه‌ى «وِرد» به معناى عطش است. یعنی مجرمین را در حال عطش و تشنگی به جهنم می‌بریم آیه ۸۷(لا يَمْلِكُونَ الشَّفاعَةَ إِلَّا مَنِ اتَّخَذَ عِنْدَ الرَّحْمنِ عَهْداً آنان مالك شفاعت نيستند، مگر كسى كه با خداى رحمان پيمانى بسته باشد. در قيامت، كفّار به هر درى مى‌زنند و از هر كسى پناه مى‌خواهند، ولى جواب منفى مى‌شنوند. ممكن است مراد از «عهد»، همان عهد بندگى خدا و دورى از شيطان باشد كه قرآن مى‌فرمايد: «أَ لَمْ أَعْهَدْ إِلَيْكُمْ يا بَنِي آدَمَ أَنْ لا تَعْبُدُوا الشَّيْطانَ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُبِينٌ وَ أَنِ اعْبُدُونِي هذا صِراطٌ مُسْتَقِيمٌ» «1» اى انسان‌ها! آيا از شما پيمان نگرفتم كه از شيطان اطاعت نكنيد كه او براى شما دشمنى آشكار است و اينكه تنها مرا پرستش كنيد كه اين صراط مستقيم است. و در جاى ديگرى مى‌خوانيم: «لا تَنْفَعُ الشَّفاعَةُ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمنُ وَ رَضِيَ لَهُ قَوْلًا» در آن روز، شفاعت هيچ كس سودى نمى‌بخشد جز كسى كه خداوند به او اجازه داده و به گفتار او راضى است. در روايات، «عهد» به چند چيز تفسير شده است از جمله:الف: تعهّد به ولايت اميرالمؤمنين علىّ‌بن ابيطالب عليهما السلام و امامان پس از او. ب: وصيّت هنگام مرگ كه انسان مردم را گرد خود جمع كند و بگويد: من متعهّدم به‌ «لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ، مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ»، و حقانيّت بهشت و دوزخ. ج: تعهّد ومواظبت بر نمازهاى شبانه‌روزى. آیه ۸۸(وَ قالُوا اتَّخَذَ الرَّحْمنُ وَلَداً و (كفّار) گفتند: خداى رحمان (براى خود) فرزندى انتخاب كرده است. آیه ۸۹(لَقَدْ جِئْتُمْ شَيْئاً إِدًّا راستى، مطلب زشتى گفتيد كلمه‌ى «ادّ» به معناى منكر بزرگ و بسيار زشت است. اين آيه شامل گروه‌هاى زيادى مى‌شود، از جمله: الف: مشركين، كه ملائكه را دختران خدا مى‌دانستند. «وَ اتَّخَذَ مِنَ الْمَلائِكَةِ إِناثاً» «1» ب: يهود، كه عُزير را فرزند خدا مى‌پنداشتند. «وَ قالَتِ الْيَهُودُ عُزَيْرٌ ابْنُ اللَّهِ» ج: نصارى، كه مسيح را فرزند خدا مى‌شمردند. «قالَتِ النَّصارى‌ الْمَسِيحُ ابْنُ اللَّهِ» اینها چون خود محتاج و نیازمند هستند نیاز به کمک اولاد دارند نیاز به انس گرفتن دارند فکر میکند خدا هم چنین موجودی است لذا برای خدا فرزند قایل می‌شوند آیه ۹۰(تَكادُ السَّماواتُ يَتَفَطَّرْنَ مِنْهُ وَ تَنْشَقُّ الْأَرْضُ وَ تَخِرُّ الْجِبالُ هَدًّا نزديك است از اين سخن، آسمان‌ها متلاشى و زمين شكافته شود و كوه‌ها به شدّت فرو ريزد.خداوند می‌فرماید نزدیک است از سخن اینها که برای خدا فرزند قایل هستند آسمان شکافته شده و زمین متلاشی و کوهها فرو ریزد چرا چه خبر است در آیه ی بعد جواب میدهد