عاشق شده تا دیده سرش را ای اشک 
بی واسطه بوییده سرش را ای اشک
شاید به طواف حضرتش می آمد   
آن سنگ که بوسیده سرش را ای اشک

از باده کربلا تو مستی ای اشک 
بغض دل ما را تو شکستی ای اشک 
در مجلس دل تو میزبانی هر شب 
هر جا که حسین است تو هستی ای اشک

با اینکه خودت گره گشایی ای اشک
چندیست دلت گشته هوایی ای اشک 
گفتند کسی خبر ندارد از تو  
دیدیم که دشت کربلایی ای اشک

ابری شده چشم آسمانم ای اشک
بند آمده از غصه زبانم ای اشک 
آتش زده اند خیمه مولا را 
نگذار که من روضه بخوانم ای اشک

زخمی شده بود و خسته قرآن میخواند
با قلب به خون نشسته قرآن میخواند
این است همان معجزه عاشورا 
بر نیزه سری شکسته قرآن میخواند

شد از می حق مست به روی نیزه 
چشم از همه جا بست به روی نیزه   
این سر که طنین عشق با خود دارد  
قرآن کریم است به روی نیزه

یک زخم ز تازیانه بر  تن دارد
پشت سر خود لشکر دشمن دارد 
بر دامن دختری سر بابایش... 
این روضه جانسوز شنیدن دارد

بر شهید کربلا ، تا آخر عمرش گریست
آب دید و بر تشنه لب دائم گریست
او که با چشمش شهیدان را بدید
تا توانست ، بر همه آنان گریست

خودم دیدم پدر را سر بریدند 

بر روی پیکرش اسبان دویدند

تمام خیمه و خرگه ی وی را

به نامردی همه اتش کشیدند 

مادرم گفت ندارد حسین کفن

این پنج را برای عزیزم شده کفن

خاک و خون،نیزه و شمشیر،شمر بد دهن

با بوریا کفن شده ارباب بی کفن