تفسیر سورۀ مریم

آیه ی 1: کهیعص در رابطه با این حروف مقطعه دو دسته از روایات وجود دارد اول روایاتی که هر یک از این حروف را اشاره به یکی از نام‌های خدا می کند یعنی( کاف) اشاره به کافی در مورد خدا دارد. (ها) اشاره به هادی بودن خدا دارد.(یا) اشاره به ولی دارد.(عین) اشاره به عالم بودن خدا دارد.(صاد) اشاره به صادق الوعد بودن خداوند دارد. دوم روایاتی که این حروف را به داستان امام حسین علیه السلام تفسیر کرده است. که یعنی (کاف) به کربلا اشاره دارد . (ها ) به معنی هلاکت است. (یا) به معنی یزید ملعون است.(عین) به معنی عطش امام حسین علیه السلام و خاندانش است .و (صاد) به معنی صبر امام می باشد .

آیه ی 2:ذِکرُ رَحمَتِ رَبِکَ عَبدهُ زکَریا (یادی کن از رحمت پروردگارت نسبت به بنده اش زکریا) نام حضرت زکریا هفت بار در قرآن آمده و از انبیأ بنی اسرائیل است . ایشان شوهر خاله حضرت مریم (س) هم بوده که سرپرستی حضرت مریم (س) به او واگذار شده است.

نکات آیه: ۱- یاد رحمت ها و نعمت های ویژه ی خداوند عامل محبت الهی است ( ذُکرُ رَحمَتِ رَبِکَ) یعنی هر کس شکرگذار نعمت هایی که خداوند به او داده است باشد . 2: (عَبدَهُ زَکَریا ) عبادت و و بندگی زمینه ی دریافت نعمت های خداوند است چون زکریا عبد و بنده بود نعمت های خداوند را دریافت کرد. 3: یاد اولیای خدا ارزشمند است. آیه ی 3:اِذ نادا رَبَهُ نِداً خَفیا ( در آن هنگام که پروردگارش را با صدای پنهانی خواند) یعنی حضرت زکریا دور از چشم مردم ولی با صدای بلند از پروردگارش تقاضای فرزند می کرد. شاید دعای پنهانی او به این خاطر بود که اگر مردم می فهمیدند او در این سن پیری و با وجود زنی نازا تقاضای بچه دارد مسخره اش می کردند.

نکات آیه 1:مومن هیچ گاه احساس تنهایی نمی کند ( نادا رَبَهُ) هر وقت تنها شد با خدا مناجات می کند. 2: اگر خدا بخواهد ندای خفی و پنهانی حضرت زکریا برای کل جهان علنی می شود.