صفحه 206 قرآن با عثمان طه ترجمه فارسی و انگلیسی

امیرالمومنین علیه السلام می فرمایند :

                 

وَعَلَى الثَّلاَثَةِ الَّذِينَ خُلِّفُواْ حَتَّى إِذَا ضَاقَتْ عَلَيْهِمُ الأَرْضُ بِمَا رَحُبَتْ وَضَاقَتْ عَلَيْهِمْ أَنفُسُهُمْ وَظَنُّواْ أَن لاَّ مَلْجَأَ مِنَ اللّهِ إِلاَّ إِلَيْهِ ثُمَّ تَابَ عَلَيْهِمْ لِيَتُوبُواْ إِنَّ اللّهَ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ

و [نيز] بر آن سه تن كه بر جاى مانده بودند [و قبول توبه آنان به تعويق افتاد] تا آنجا كه زمين با همه فراخی اش بر آنان تنگ گرديد و از خود به تنگ آمدند و دانستند كه پناهى از خدا جز به سوى او نيست پس [خدا] به آنان [توفيق] توبه داد تا توبه كنند بى ترديد خدا همان توبه پذير مهربان است

and to the three who were left behind (at the battle of tabuk), until the earth became narrow with all its vastness, and their souls became narrow for them, they knew there was no shelter from allah except in him. then he turned to them (in mercy) so that they might also turn (in repentance). allah is the turner, the most merciful.

سوره توبه آیه 118


يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ اتَّقُواْ اللّهَ وَكُونُواْ مَعَ الصَّادِقِينَ

اى كسانى كه ايمان آورده ايد از خدا پروا كنيد و با راستان باشيد

believers, fear allah and stand with the truthful.

سوره توبه آیه 119


مَا كَانَ لِأَهْلِ الْمَدِينَةِ وَمَنْ حَوْلَهُم مِّنَ الأَعْرَابِ أَن يَتَخَلَّفُواْ عَن رَّسُولِ اللّهِ وَلاَ يَرْغَبُواْ بِأَنفُسِهِمْ عَن نَّفْسِهِ ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ لاَ يُصِيبُهُمْ ظَمَأٌ وَلاَ نَصَبٌ وَلاَ مَخْمَصَةٌ فِي سَبِيلِ اللّهِ وَلاَ يَطَؤُونَ مَوْطِئًا يَغِيظُ الْكُفَّارَ وَلاَ يَنَالُونَ مِنْ عَدُوٍّ نَّيْلًا إِلاَّ كُتِبَ لَهُم بِهِ عَمَلٌ صَالِحٌ إِنَّ اللّهَ لاَ يُضِيعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِينَ

مردم مدينه و باديه نشينان پيرامونشان را نرسد كه از [فرمان] پيامبر خدا سر باز زنند و جان خود را عزيزتر از جان او بدانند چرا كه هيچ تشنگى و رنج و گرسنگيى در راه خدا به آنان نمی رسد و در هيچ مكانى كه كافران را به خشم می آورد قدم نمی گذارند و از دشمنى غنيمتى به دست نمی آورند مگر اينكه به سبب آن عمل صالحى براى آنان [در كارنامه شان] نوشته می شود زيرا خدا پاداش نيكوكاران را ضايع نمی كند

the people of madinah and the arabs who dwell around them have no cause to stay behind the messenger of allah, or to prefer their lives to his. they are neither stricken by thirst, nor by tiredness, nor yet by hunger in the way of allah, nor do they take steps that anger the unbelievers, nor gain any gain from an enemy, but that it is counted as a righteous deed. allah does not waste the wage of the gooddoers.

سوره توبه آیه 120


وَلاَ يُنفِقُونَ نَفَقَةً صَغِيرَةً وَلاَ كَبِيرَةً وَلاَ يَقْطَعُونَ وَادِيًا إِلاَّ كُتِبَ لَهُمْ لِيَجْزِيَهُمُ اللّهُ أَحْسَنَ مَا كَانُواْ يَعْمَلُونَ

و هيچ مال كوچك و بزرگى را انفاق نمی كنند و هيچ واديى را نمی پيمايند مگر اينكه به حساب آنان نوشته می شود تا خدا آنان را به بهتر از آنچه می كردند پاداش دهد

each sum they spend, be it small or large, and each valley they cross is written to their account, so that allah may recompense them for their best deeds.

سوره توبه آیه 121


وَمَا كَانَ الْمُؤْمِنُونَ لِيَنفِرُواْ كَآفَّةً فَلَوْلاَ نَفَرَ مِن كُلِّ فِرْقَةٍ مِّنْهُمْ طَآئِفَةٌ لِّيَتَفَقَّهُواْ فِي الدِّينِ وَلِيُنذِرُواْ قَوْمَهُمْ إِذَا رَجَعُواْ إِلَيْهِمْ لَعَلَّهُمْ يَحْذَرُونَ

و شايسته نيست مؤمنان همگى [براى جهاد] كوچ كنند پس چرا از هر فرقه اى از آنان دسته اى كوچ نمی كنند تا [دسته اى بمانند و] در دين آگاهى پيدا كنند و قوم خود را وقتى به سوى آنان بازگشتند بيم دهند باشد كه آنان [از كيفر الهى] بترسند

the believers should not go forth altogether, rather, a party from each section should go forth to become well versed in the religion, and when they return to their people warn them in order that they may beware.

سوره توبه آیه 122


https://janat1.ir/quran/?page=206

تعداد بازدید این سوره : 0

سرفصل اصلی





جمعه, ۱۸ آبان , ۱۴۰۳
الجمعة 6 جماد أول 1446
Friday, 8 November , 2024

حضرت مهدی عجل الله فرجه می فرمایند :

ملعون و مغضوب است كسي كه نام اصلي مرا در جائي بيان كند. و نيز فرمود: هر كه نام اصلي مرا در جمع مردم بر زبان آورد، بر او لعنت و غضب خداوند مي باشد.

مَلْعُونٌ مَلْعُونٌ مَنْ سَمّاني في مَحْفِل مِنَ النّاسِ. (وَ قالَ : مَنْ سَمّاني في مَجْمَع مِنَ النّاسِ فَعَلَيْهِ لَعْنَةُ اللهِ.

وسائل الشّيعة، جلد 16، صفحه 242

حکمت 234 نهج البلاغه

برخى از نیکوترین خلق و خوى زنان، زشت‏ترین اخلاق مردان است، مانند، تکبّر، ترس، بخل، هر گاه زنى متکبّر باشد، بیگانه را به حریم خود راه نمی دهد، و اگر بخیل باشد اموال خود و شوهرش را حفظ می کند، و چون ترسان باشد از هر چیزى که به آبروى او زیان رساند فاصله مى‏گیرد.
نمایش متن عربی حکمت



برنامه های مجمع

آمار بازدید و محتویات