امام رضا عليه السلام می فرمایند :

هیچ پرهیزی سودمندتر از دوری از گناهان و خودداری از آزار مؤمنان و غیبت کردن از آن‌ها نیست.

لا وَرَعَ أنفَعُ مِن تَجَنُّبِ مَحارِمِ اللهِ والکَفِّ عَنْ أذَی المُؤمِنِینَ واغْتِیابِهِم.

میزان الحکمه، حدیث 21652

حکمت 261 نهج البلاغه

(آن هنگام که تهاجم یاران معاویه به شهر انبار، و غارت کردن آن را شنید، تنها و پیاده به طرف پادگان نظامى کوفه «نخیله»«» حرکت کرد، مردم خود را به او رسانده، گفتند اى امیر مؤمنان ما آنان را کفایت می کنیم، فرمود) شما از انجام کار خود درمانده اید چگونه کار دیگرى را برایم کفایت می کنید
نمایش متن عربی حکمت لما بلغه إغارةُ أصحاب معاویةَ على الاَنبار، فخرج بنفسه ماشیاً حتى أتى النُّخَیْلَةَ فأدركه الناسُ وقالوا: یا أمیرالمؤمنین نحن نكفیكَهُمْ. فقال علیه السلام : وَاللهِ مَا تَكْفُونَنِی أَنْفُسَكُمْ، فَكَیْفَ تَكْفُونَنِی غَیْرَكُمْ؟ إِنْ كَانَتِ الرَّعَایَا قَبْلِی لَتَشْكُوا حَیْفَ رُعَاتِهَا، وَإِنَّنِی الْیَوْمَ لاَََشْكُو حَیْفَ رَعِیَّتِی، كَأَنَّنِیَ الْمَقُودُوَهُمُ الْقَادَةُ، أَوِ ألْمَوْزُوعُ وَهُمُ الْوَزَعَةُ فلما قال علیه السلام هذا القول، فی كلامٍ طویلٍ قد ذكرنا مختارَه فی جملةِ الخ