روزى که ستمدیده از ستمکار انتقام کشد، سخت‏تر از روزى است که ستمکار بر او ستم روا می داشت.

یَوْمُ الْمَظْلُومِ عَلَى الظَّالِمِ أَشدُّ مِنْ یَوْمِ الظَّالِمِ عَلَى الْمَظْلُومِ.

از خدا بترس هر چند اندک، و میان خود و خدا پرده اى قرار ده هر چند نازک

اتَّقِ اللهَ بَعْضَ التُّقَى وَإِنْ قَلَّ، وَاجْعَلْ بَیْنَكَ وَبَیْنَ اللهِ سِتْراً وَإِنْ رَقَّ.

هرگاه پاسخ‏ها همانند و زیاد شد، پاسخ درست پنهان گردد.

إِذَا ازْدَحَمَ الْجَوَابُخَفِیَ الصَّوَابُ.

خدا را در هر نعمتى حقّى است، هر کس آن را بپردازد، فزونى یابد، و آن کس که نپردازد و کوتاهى کند، در خطر نابودى قرار گیرد.

إِنَّ لله فِی كُلِّ نِعْمَةٍ حَقّاً، فَمَنْ أَدَّاهُ زَادَهُ مِنْهَا، وَمَنْ قَصَّرَ مِنْهُ خَاطَرَ بِزَوَالِ نِعْمَتِهِ.

هنگامى که توانایى فزونى یابد، شهوت کاستى گیرد.

إِذَا كَثُرَتِ الْمَقْدِرَةُ قَلَّتِ الشَّهْوَةُ.

از فرار نعمت‏ها بپرهیزید، زیرا هر گریخته اى باز نمى‏گردد.

احْذَرُوا نِفَارَ النِّعَمِ فَمَا كُلُّ شَارِدٍ بِمَرْدُودٍ.

بخشش بیش از خویشاوندى محبّت آورد.

الْكَرَمُ أَعْطَفُ مِنَ الرَّحِمِ

چون کسى به تو گمان نیک برد، خوشبینى او را تصدیق کن.

مَنْ ظَنَّ بِكَ خَیْراً فَصَدِّقْ ظَنَّهُ.

بهترین کارها آن است که با ناخشنودى در انجام آن بکوشى.

أَفْضَلُ الاََْعْمَالِ مَا أَكْرَهْتَ نَفْسَكَ عَلَیْهِ.

خدا را از سست شدن اراده هاى قوى، گشوده شدن گره هاى دشوار، و درهم شکسته شدن تصمیم‏ها، شناختم

عَرَفْتُ اللهَ سُبْحَانَهُ بِفَسْخِ الْعَزَائِمِ وَحَلِّ الْعُقُودِ

تلخکامى دنیا، شیرینى آخرت، و شیرینى دنیاى حرام، تلخى آخرت است.

مَرَارَةُ الدُّنْیَا حَلاَوَةُ الاَْخِرَةِ، وَحَلاَوَةُ الدُّنْیَا مَرَارَةُ الاَْخِرَةِ.

خدا «ایمان» را براى پاکسازى دل از شرک، و «نماز» را براى پاک بودن از کبر و خودپسندى، و «زکات» را عامل فزونى روزى، و «روزه» را براى آزمودن اخلاص بندگان، و «حج» را براى نزدیکى و همبستگى مسلمانان، و «جهاد» را براى عزّت اسلام، و «امر به معروف» را براى اصلاح توده هاى ناآگاه، و «نهى از منکر» را براى بازداشتن بی خردان از زشتی ها، «صله رحم» را براى فراوانى خویشاوندان، و «قصاص» را براى پاسدارى از خون‏ها، و اجراى «حدود» را براى بزرگداشت محرّمات الهى، و ترک «مى‏گسارى» را براى سلامت عقل، و دورى از «دزدى» را براى تحقّق عفّت، و ترک «زنا» را براى سلامت نسل آدمى، و ترک «لواط» را براى فزونى فرزندان، و «گواهى دادن» را براى به دست آوردن حقوق انکار شده، و ترک «دروغ» را براى حرمت نگهداشتن راستى، و «سلام» کردن را براى امنیت از ترس‏ها، و «امامت» را براى سازمان یافتن امور امّت، و «فرمانبردارى از امام» را براى بزرگداشت مقام رهبرى، واجب کرد.

فَرَضَ اللهُ الاِِْیمَانَ تَطْهِیراً مِنَ الشِّرْكِ، وَالصَّلاَةَ تَنْزِیهاً عَنِ الْكِبْرِ، وَالزَّكَاةَ تَسْبِیباً لِلرِّزْقِ، وَالصِّیَامَ ابْتِلاَءً لاِِِخْلاَصِ الْخَلْقِ، وَالْحَجَّ تَقْرِبَةً لِلدِّینِ وَالْجِهَادَ عِزّاً لِلاِْسْلاَمِ، وَالاََْمْرَ بِالْمَعْرُوفِ مَصْلَحَةً لِلْعَوَامِّ، وَالنَّهْیَ عَنِ الْمُنْكَرِ رَدْعاً لِلسُّفَهَاءِ، وَصِلَةَ الاََْرْحَامِ مَنْماةًلِلْعَدَدِ، وَالْقِصَاصَ حَقْناً لِلدِّمَاءِ، وَإِقَامَةَ الْحُدُودِ إِعْظَاماً لِلْمَحَارِمِ، وَتَرْكَ شُرْبِ الْخَمْر

آنگاه که خواستید ستمکارى را سوگند دهید از او بخواهید که بگوید (از جنبش و نیروى الهى بیزار است» زیرا اگر به دروغ سوگند خورد، پس از بیزارى، در کیفر او شتاب شود، امّا اگر در سوگند خود بگوید «به خدایى که جز او خدایى نیست» در کیفرش شتاب نگردد، چه او خدا را به یگانگى یاد کرد.

وكان علیه السلام یقول: أَحْلِفُوا الظَّالِمَ. إِذَا أَرَدْتُمْ یَمِینَهُ. بِأَنَّهُ بَرِىءٌ مِنْ حَوْلِ اللهِ وَقُوَّتِهِ، فَإِنَّهُ إِذَا حَلَفَ بِهَا كَاذِباً عُوجِلَ الْعُقُوبَةَ، وَإِذَا حَلَفَ بِاللهِ الَّذِی لاَ إِلهَ إِلاَّ هُوَ لَمْ یُعَاجَلْ، لاََِنَّهُ قَدْ وَحَّدَهُ سُبْحَانَهُ.

اى فرزند آدم خودت وصىّ مال خویش باش، امروز به گونه اى عمل کن که دوست دارى پس از مرگت عمل کنند.

یَابْنَ آدَمَ، كُنْ وَصِیَّ نَفْسِكَ، وَاعْمَلْ فِی مَالِكَ مَا تُؤْثِرُ أَنْ یُعْمَلَ فِیهِ مِنْ بَعْدِكَ.

تندخویى بی مورد نوعى دیوانگى است، زیرا که تندخو پشیمان می شود، و اگر پشیمان نشد پس دیوانگى او پایدار است.

الْحِدَّةُ ضَرْبٌ مِنَ الْجُنُونِ، لاََِنَّ صَاحِبَهَا یَنْدَمُ، فَإِنْ لَمْ یَنْدَمْ فَجُنُونُهُ مُسْتَحْكِمٌ.