پیامبر اکرم صلی الله علیه واله در کتاب بحارالانوار جلد 73 صفحه 167 فرمود اند : آرزو برای امت من رحمت است و اگر آرزو نبود , هیچ مادری فرزند خود را شیر نمی داد و هیچ باغبانی درختی نمی کاشت.

در کتاب تنبیه الخواطر جلد اول صفحه 272 آمده است که روزی حضرت عیسی علیه السلام نشسته بود در حالی که پیرمردی با بیل زمین را شخم می زد, عیسی علیه السلام فرمود : بار خدایا آرزو و امید را از او بگیر. همان وقت بود که پیرمرد بیل را کنار نهاد و دراز کشید. ساعتی گذشت و عیسی علیه السلام گفت : بار خدایا! آرزو را به او برگردان. آن پیرمرد بی درنگ برخاست و شروع به کار کرد.

اما باید توجه داشت که در مقابل , روایات دیگری از اهل بیت علیهم السلام وجود دارد که آرزو کردن را مذمت کرده اند. مثلا در کتاب غررالحکم حدیث 3572 حضرت علی علیه السلام فرموده اند : از آرزوهای باطل بپرهیزید یا در روایتی دیگر فرموده اند : آرزوها چشمان بصیرت را کور می کنند و در روایتی دیگر فرموده اند که آرزوها پایان ناپذیرند.

حال باید بدانیم که این سخنان با هم تعارض ندارند و هر دو دسته آنها هدایتگر است. چرا که منظور از دسته روایات اول که از آرزو به خوبی یاد می کند آنست که برای چرخش زندگی انسان باشد ولی اگر آرزوها زیاد باشد که باعث مختل کردن زندگی گردد و عوض پرداختن به زندگی متوجه آرزوها شود و برای رسیدن به آنها حق دیگران را ضایع کند , دیگر این آرزو پسندیده نیست.

دو سوال مربوط به متن سخنرانی

سوال اول : کدام آرزوها برای امت پیامبر رحمت است ؟

1 ـ آرزویی که برای رسیدن به آن حق دیگران ضایع شود ؛

2 ـ آرزوهای پایان ناپذیر که چشمان بصیرت را کور کند ؛

3 ـ آرزوهای کم ؛

4 ـ هیچکدام .

سوال دوم : کدام آرزو مورد مذمت است ؟

1 ـ آرزویی که برای چرخش زندگی دنیا باشد ؛

2 ـ آرزویی که زیاد نباشد ؛

3 ـ آرزویی که چشم بصیرت را کور کند ؛

4 ـ آرزویی که باعث شیر دادن مادر به فرزند گردد.