بزرگان دین ما از تفکر در ذات خدا بر حذر داشته اند مثلا حضرت رسول اکرم صلیا لله علیه واله فرموده اند : در آفریش خدا بیندیشید اما در ذات خدا نیندیشید که نابود می شوید.

حضرت علی علیه السلام می فرمایند : ما از کنه عظمت تو چیزی نمی دانیم تنها همین را می دانیم  که تو زنده ای و همه چیز به تو وابسته است نه چرت میزنی و نه می خوابیدست هیچ اندیشه ای به آستان بلند تو نمی رسد و هیچ چشمی تو را نمی تواند ببیند اما در روایاتی دیگر ما را تشویق به شناخت خدا کرده اند , مثلا امیرالمومنین می فرمایند : هر کس علم و معرفت به خدا در دلش جای گیرد بی نیازی از خلق خدا دردلش جا می گیرد و پیامبر اکرم صلی الله علیه واله می فرمایند : هر کس خدا را شناخت و به عظمتش پی برد , دهان خویش را از گفتار بیهوده و معده اش را از غذای زیاد و حرام نگه می دارد.

باید دانست که این دو دسته روایات با هم تعارض ندارند و هر دو هدایت گر هستند , زیرا منظور از روایات اول آنست که انسان نباید به فکر شناخت ذات خدا باشد زیرا در این صورت هلاک می شود اما منظور از روایات دوم آنست که از طریق مخلوقات, خدا را بشناسیم یعنی تفکر در خلقت خدا به عظمت او پی بریم و گرنه عقل و درک ما قدرت درک ات خدا را ندارد.

امام زین العابدین علیه السلام می فرمایند : خدایا! می دانم که در دادگاه داوری تو هیچ ظلمی وجود ندارد و در عذاب کردنت هیچ شتابی نیست زیرا کسی شتاب می کند که می ترسد فرصت از دستش برود و کسی احتیاج به ظلم کردن دارد که ناتوان است و تو ای خدای من! بسی برتر و والاتر از این امور هستی.

سوالات سخنرانی

سوال اول : آیا ما باید در خدا تفکر کنیم و او را بشناسیم ؟

1 ـ نه, چون نابود می شویم ؛

2 ـ بله تا دهان مان را از گفتار بیهوده نگه داریم ؛

3 ـ در ذات خدا نباید تفکر کرد ولی از طریق مخلوقاتش او را بشناسیم ؛

4 ـ هیچ کدام .

سوال دوم : چرا خداوند ظلم نمی کند ؟

1 ـ اتفاقا خدا به ستمکاران ظلم می کند ؛    

2 ـ زیرا کسی ظلم می کند که توانا باشد ؛

3 ـ زیرا کسی ظلم می کند که می ترسد ؛   

4 ـ چون خدا ناتوان نیست تا ظلم کند .