(دو نفر دزد را خدمت امام آوردند که از بیت المال دزدى کرده بودند، یکى برده مردم، و دیگرى برده اى جزو بیت المال بود، امام فرمود) برده اى که از بیت المال است حدّى بر او نیست، زیرا مال خدا مقدارى از مال خدا را خورده است، امّا دیگرى باید حدّ دزدى با شدّت بر او اجرا گردد (سپس دست او را برید).

وروی أنه علیه السلام رُفع إلیه رجلان سرقا من مال الله، أحدهما عبد من مال الله، والآخر من عُرُوضِالناس. فقال علیه السلام : أَمَّا هذَا فَهُوَ مِنْ مَالِ اللهِ وَلاَ حَدَّ عَلَیْهِ، مَالُ اللهِ أَكَلَ بَعْضُهُ بَعْضاً، وَأَمَّا الاَْخَرُ فَعَلَیْهِ الْحَدُّ، فقطع یده.

اگر از این فتنه ها و لغزشگاه با قدرت بگذرم، دگرگونی هاى بسیار پدید مى‏آورم.

لَوْ قَدِ اسْتَوَتْ قَدَمَایَ مِنْ هذِهِ الْمَدَاحِضِلَغَیَّرْتُ أَشْیَاءَ.

به یقین بدانید خداوند براى بنده خود هر چند با سیاست و سخت کوش و در طرح و نقشه نیرومند باشد، بیش از آنچه که در علم الهى«» وعده فرمود، قرار نخواهد داد، و میان بنده، هر چند ناتوان و کم سیاست باشد، و آنچه در قرآن براى او رقم زده حایلى نخواهد گذاشت، هر کس این حقیقت را بشناسد و به کار گیرد، از همه مردم آسوده‏تر است و سود بیشترى خواهد برد. و آن که آن را واگذارد و در آن شک کند، از همه مردم گرفتارتر و زیانکارتر است، چه بسا نعمت داده شده اى که گرفتار عذاب شود، و بسا گرفتارى که در گرفتارى ساخته شده و آزمایش گردد، پس اى کسى که از این گفتار بهرمند می شوى، بر شکر گزارى بیفزاى، و از شتاب بى جا دست بردار، و به روزى رسیده قناعت کن.

اعْلَمُوا عِلْماً یَقِیناً أَنَّ اللهَ لَمْ یَجْعَلْ لِلْعَبْدِ ـ وَإِنْ عَظُمَتْ حِیلَتُهُ، وَاشْتَدَّتْ طِلْبَتُهُ، وَقَوِیَتْ مَكِیْدَتُهُ ـ أَكْثَرَ مِمَّا سُمِّیَ لَهُ فِی الذِّكْرِ الْحَكِیمِص، وَلَمْ یَحُلْ بَیْنَ الْعَبْدِ فِی ضَعْفِهِ وَقِلَّةِ حِیلَتِهِ وَبَیْنَ أَنْ یَبْلُغَ مَا سُّمِّیَ لَهُ فِی الذِّكْرِ الْحَكِیمِ، وَالْعَارِفُ لِهذَا الْعَامِلُ بِهِ أَعْظَمُ النَّاسِ رَاحَةً فِی مَنْفَعَةٍ، وَالتَّارِكُ لَهُ الشَّاكُّ فِیهِ أَعْظَمُ النَّاسِ شُغُلاً فِی مَضَرَّةٍ. وَرُبَّ مُنْ

علم خود را نادانى، و یقین خود را شک و تردید مپندارید، پس هر گاه دانستید عمل کنید، و چون به یقین رسیدید اقدام کنید.

لاَ تَجْعَلُوا عِلْمَكُمْ جَهْلاً، وَیَقِینَكُمْ شَكّاً، إِذَا عَلِمْتُمْ فَاعْمَلُوا، وَإِذَا تَیَقَّنْتُمْ فَأَقْدِمُوا.

طمع به هلاکت می کشاند و نجات نمی دهد، و به آنچه ضمانت کند، وفادار نیست، و بسا نوشنده آبى که پیش از سیراب شدن گلو گیرش شد، و ارزش آنچه که بر سر آن رقابت می کنند، هر چه بیشتر باشد، مصیبت از دست دادنش اندوهبارتر خواهد بود، و آرزوها چشم بصیرت را کور می کند، و آنچه روزى هر کسى است بى جستجو خواهد رسید.

إِنَّ الطَّمَعَ مُورِدٌ غَیْرُ مُصْدِرٍ وَضَامِنٌ غَیْرُ وَفِیٍّ. وَرُبَّمَا شَرِقَخص شَارِبُ الْمَاءِ قَبْلَ رِیِّهِ،كُلَّمَا عَظُمَ قَدْرُ الشَّیْءِ الْمُتَنَافَسِ فِیهِ عَظُمَتِ الرَّزِیَّةُ لِفَقْدِهِ، وَالاََْمَانِیُّ تُعْمِی أَعْیُنَ الْبَصَائِرِ، وَالْحَظُّ یَأتِی مَنْ لاَ یَأْتِیهِ.

خدایا به تو پناه می برم که ظاهر من در برابر دیده ها نیکو، و درونم در آنچه که از تو پنهان می دارم، زشت باشد، و بخواهم با اعمال و رفتارى که تو از آن آگاهى، توجّه مردم را به خود جلب نمایم، و چهره ظاهرم را زیبا نشان داده با اعمال نادرستى که درونم را زشت کرده به سوى تو آیم، تا به بندگانت نزدیک، و از خشنودى تو دور گردم.

اللَّهُمَّ إِنِّی أَعُوذُ بِكَ أَنْ تَحْسُنَ فِی لاَمِعَةِ الْعُیُونِ عَلاَنِیَتِی، وَتَقْبُحَ فِیَما أُبْطِنُ لَكَ سَرِیرَتیِ، مُحَافِظاً عَلَى رِیَاءِ النَّاسِ مِنْ نَفْسِی بِجَمِیعِ مَا أَنْتَ مُطَّلِعٌ عَلَیْهِ مِنِّی، فَأُبْدِیَ لِلنَّاسِ حُسْنَ ظَاهِرِی، وَأُفْضِیَ إِلَیْكَ بِسُوءِ عَمَلِی، تَقَرُّباً إلَى عِبَادِكَ، وَتَبَاعُداً مِنْ مَرْضَاتِكَ.

نه، سوگند به خدایى که با قدرت او شب تاریک را به سر بردیم که روز سپیدى در پى داشت، چنین و چنان نبود.

لاَ وَالَّذِی أَمْسَیْنَا مِنْهُ فِی غُبْرِ لَیْلَةٍدَهْمَاءَ تَكْشِرُعَنْ یَوْمٍ أَغَرَّ مَا كَان كَذَاكَذا.

کار اندکى که ادامه یابد، از کار بسیارى که از آن به ستوه آیى امیدوار کننده‏تر است.

قَلِیلٌ تَدُومُ عَلَیْهِ أَرْجَى مِنْ كَثِیرٍ مَمْلُولٍ

هر گاه مستحبات به واجبات زیان رساند آن را ترک کنید.

إذَا أَضَرَّتِ النَّوَافِلُ بالْفَرَائِضِ فَارْفُضُ 0 وهَا.

کسى که به یاد سفر طولانى آخرت باشد خود را آماده می سازد.

مَنْ تَذَكَّرَ بُعْدَ السَّفَرِ اسْتَعَدَّ.

اندیشیدن همانند دیدن نیست، زیرا گاهى چشم‏ها دروغ می نمایاند، امّا آن کس که از عقل نصیحت خواهد به او خیانت نمی کند.

لَیْسَتِ الرَّوِیَّةُكَالْـمُعَایَنَةِ مَعَ الاِِْبْصَارِ، فَقَدْ تَكْذِبُ الْعُیُونُ أَهْلَهَا، وَلاَ یَغُشُّ الْعَقْلُ مَنِ اسْتَنْصَحَهُ.

میان شما و پندپذیرى، پرده اى از غرور و خودخواهى وجود دارد.

بَیْنَكُمْ وَبَیْنَ الْمَوْعِظَةِ حِجَابٌ مِنَ الْغِرَّةِ

جاهلان شما پر تلاش، و آگاهان شما تن پرور و کوتاهى ورزند

جَاهِلُكُمْ مُزْدَادٌ وَعَالِمُكُمْ مُسَوِّفٌ

دانش، راه عذر تراشى را بهانه جویان بسته است.

قَطَعَ الْعِلْمُ عُذْرَ الْمُتَعَلِّلِینَ.

آنان که وقتشان پایان یافته خواستار مهلتند، و آنان که مهلت دارند کوتاهى می ورزند.

كُلُّ مُعَاجَلٍ یَسْأَلُ الاِِْنْظَارَ وَكُلُّ مُؤَجَّلٍیَتَعَلَّلُ بالتَّسْویفِمط.