فرستاده تو بیانگر میزان عقل تو، و نامه تو گویاترین سخنگوى تو است

رَسُولُكَ تَرْجُمَانُ عَقْلِكَ، وَكِتَابُكَ أَبْلَغُ مَا یَنْطِقُ عَنْكَ!

آن کس که به شدّت گرفتار دردى است نیازش به دعا بیشتر از تندرستى است که از بلا در امان است نمی باشد.

مَا الْمُبْتَلَى الَّذِی قَدِ اشْتَدَّ بِهِ الْبَلاَءُ، بِأَحْوَجَ إِلَى الدُّعَاءِ مِنَ المُعَافَى الَّذِی لاَ یَأمَنُ البَلاَءَ!

مردم فرزندان دنیا هستند و هیچ کس را بر دوستى مادرش نمی توان سرزنش کرد.

النَّاسُ أَبْنَاءُ الدُّنْیَا، وَلاَ یُلاَمُ الرَّجُلُ عَلَى حُبِّ أُمِّهِ.

نیازمندى که به تو روى آورده فرستاده خداست، کسى که از یارى او دریغ کند، از خدا دریغ کرده، و آن کس که به او بخشش کند، به خدا بخشیده است.

إِنَّ الْمِسْكِینَ رَسُولُ اللهِ، فَمَنْ مَنَعَهُ فَقَدْ مَنَعَ اللهَ، وَمَنْ أَعْطَاهُ فَقَدْ أَعْطَى اللهَ.

غیرتمند هرگز زنا نمی کند.

مَا زَنَى غَیُورٌ قَطُّ.

اجل، نگهبان خوبى است. مى‏گویم: معناى سخن امام این است که انسان بر کشته شدن فرزندان بردبارى می کند امّا در غارت و ربوده شدن اموال بردبار نیست.)

كَفَى بِالاََجَلِ حَارِساً!

آدم داغدار می خوابد، امّا مال غارت شده، نمی خوابد. مى‏گویم: (معناى سخن امام علیه السّلام این است که انسان بر کشته شدن فرزندان بردبارى می کند امّا در غارت و ربوده شدن اموال بردبار نیست).

یَنَامُ الرَّجُلُ عَلَى الثُّكْلِ وَلاَ یَنَامُ عَلَى الْحَرَبِ ومعنى ذلك: أنه یصبر على قتل الاَولاد، ولا یصبر على سلب الاَموال.

دوستى میان پدران، سبب خویشاوندى فرزندان است، و خویشاوندى به دوستى نیازمندتر است از دوستى به خویشاوندى.

مَوَدَّةُ الاَْبَاءِ قَرَابَةٌ بَیْنَ الاَْبْنَاءِ، وَالْقَرَابَةُ إِلَى الْمَوَدَّةِ أَحْوَجُ مِنَ الْمَوَدَّةِ إِلَى الْقَرَابَةِ.

از گمان مؤمنان بپرهیزید که خدا حق را بر زبان آنان قرار داده است.

اتَّقُوا ظُنُونَ الْمُؤْمِنِینَ، فَإِنَّ اللهَ تَعَالَى جَعَلَ الْحَقَّ عَلَى أَلْسِنَتِهِمْ.

ایمان بنده اى درست نباشد جز آن که اعتماد او به آنچه در دست خداست بیشتر از آن باشد که در دست اوست.

لاَ یَصْدُقُ إِیمَانُ عَبْدٍ، حَتّى یَكُونَ بِمَا فِی یَدِ اللهِ سُبْحَانَهُ أَوْثَقَ مِنهُ بِمَا فِی یَدِهِ.

(چون به شهر بصره رسید خواست انس بن مالک را به سوى طلحه و زبیر بفرستد تا آنچه از پیامبر صلّى اللّه علیه و آله و سلّم در باره آنان شنیده یادشان آورد، أنس، سر باز زد و گفت من آن سخن پیامبر صلّى اللّه علیه و آله و سلّم را فراموش کردم، فرمود)«» اگر دروغ مى‏گویى خداوند تو را به بیمارى برص (سفیدى روشن) دچار کند که عمّامه آن را نپوشاند. (پس از نفرین امام علیه السلام ، انس به بیمارى برص در سر و صورت دچار شد، که همواره نقاب می زد)

لاَنس بن مالك، وقد كان بعثه إلى طلحةَ والزبیرِ لما جاءاع إلى البصرة یذكر هما شیئاً سمعه من رسول الله صلى الله علیه وآله فی معناهما، فلوى عن ذلك، فرجع إلیه، فقال: إِنِّی أُنسیتُ ذلك الاَمرَ. فَقال علیه السلام : إِنْ كُنْتَ كَاذِباً فَضَرَبَكَ اللهُ بِهَا بَیْضَاءَ لاَمِعَةً لاَ تُوَارِیهَا الْعِمَامَةُ. یعنی البرص، فأصاب أَنَساً هذا الداء فیما بعدُ فی وجهه، فكان لا یُرى إلاّمُبَرقعاً.

دل‏ها را روى آوردن و نشاط، و پشت کردن و فرارى است، پس آنگاه که نشاط دارند آن را بر انجام مستحبّات وادارید، و آنگاه که پشت کرده بی نشاط است، به انجام واجبات قناعت کنید.

إِنَّ لِلْقُلُوبِ إقْبَالاً وَإِدْبَاراً فَإِذَا أَقْبَلَتْ فَاحْمِلُوهَا عَلَى النَّوَافِلِ، وَإذَا أَدْبَرَتْ فَاقْتَصِرُوا بِهَا عَلَى الْفَرَائِضِ.

در قرآن اخبار گذشتگان، و آیندگان، و احکام مورد نیاز زندگی تان وجود دارد.

وَفِی الْقرْآنِ نَبَأُ مَا قَبْلَكُمْ، وَخَبَرُ مَا بَعْدَكُمْ، وَحُكْمُ مَا بَیْنَكُمْع.

سنگ را از همان جایى که دشمن پرت کرده، باز گردانید، که شر را جز شر پاسخى نیست.

رُدُّوا الْحَجَرَمِنْ حَیْثُ جَاءَ، فَإِنَّ الشَّرَّ لاَ یَدْفَعُهُ إِلاَّالشَّرُّ.

(به نویسنده خود عبید اللّه بن ابى رافع دستور داد) در دوات، لیقه بینداز، نوک قلم را بلند گیر، میان سطرها فاصله بگذار، و حروف را نزدیک به یکدیگر بنویس، که این شیوه براى زیبایى خط بهتر است.

لكاتبه عبیدالله بن أَبی رافع: أَلِقْدَوَاتَكَ، وَأَطِلْ جِلْفَةَ قَلَمِكَع، وَفَرِّجْ بَیْنَ السُّطُورِ، وقَرْمِطْبَیْنَ الْحُرُوفِ، فَإِنَّ ذلِكَ أَجْدَرُ بِصَباحَةِ الْخَطِّ.