دل خون و غمین به محضرت برگشتم
از شوق نگاه آخرت برگشتم
زینب به زبان گریه میگفت حسین
شرمنده بدون دخترت برگشتم

از باده کربلا تو مستی ای اشک 
بغض دل ما را تو شکستی ای اشک 
در مجلس دل تو میزبانی هر شب 
هر جا که حسین است تو هستی ای اشک

دلی آکنده از احساس دارم
و اشکی روشن از الماس دارم
دل و اشک و حضور قلب و احساس
تمامش هدیه از عباس دارم

با اینکه خودت گره گشایی ای اشک
چندیست دلت گشته هوایی ای اشک 
گفتند کسی خبر ندارد از تو  
دیدیم که دشت کربلایی ای اشک

چون نغمه العطش سرودی آن روز 
مانده ست به گل رد کبودی آن روز 
شش ماهه مگر چقدر طاقت دارد
ای آب حیا کن! که نبودی آن روز

تنهام اگر چه غرق شورم امشب
از همهمه های شهر دورم امشب
در سینه بساط روضه خوانی برپاست
ای ماه تویی سنگ صبورم امشب

ابری شده چشم آسمانم ای اشک
بند آمده از غصه زبانم ای اشک 
آتش زده اند خیمه مولا را 
نگذار که من روضه بخوانم ای اشک

زخمی شده بود و خسته قرآن میخواند
با قلب به خون نشسته قرآن میخواند
این است همان معجزه عاشورا 
بر نیزه سری شکسته قرآن میخواند

شد از می حق مست به روی نیزه 
چشم از همه جا بست به روی نیزه   
این سر که طنین عشق با خود دارد  
قرآن کریم است به روی نیزه

یک زخم ز تازیانه بر  تن دارد
پشت سر خود لشکر دشمن دارد 
بر دامن دختری سر بابایش... 
این روضه جانسوز شنیدن دارد

آن لحظه که ظلم پنجه میزد بر ماه 
می دید علی عمر گلش را کوتاه 
آرام کنار گوش زهرا می گفت:
لا حول ولا قوه الا به الله

تو منشا نور و برکاتی زهرا
ارزنده تر از حج و صلاتی زهرا  
فرمود پدر ام ابیها یعنی 
تو شان نزول صلواتی زهرا

معصوم و زلال همچو باران زهرا
تفسیر مفصلی ز قرآن زهرا 
زیبایی آسمان دلیلش این است 
خورشید علی و ماه تابان زهرا

دنباله رو راه ولی بود فقط 
آیینه رب ازلی بود فقط
هرجا که برای حق مولا برخواست  
ذکر لب فاطمه علی بود فقط

باید ز صحابه پیمبر دم زد 
از میثم و سلمان و ابوذر دم زد   
در وصف رشادت و صلابت اما 
باید فقط از ساقی کوثر دم زد