ای کاش بلا ز دامنش دور شود 
چشم همه عاشقان پر از نور شود 
ای کاش خدا خودش مقدر سازد 
تا سیصد وسیزده نفر جور شود

ای کاش که این غصه سرآید باتو 
خورشید جسورانه درآید باتو 
این مرتبه عهد بسته ام با تقویم 
امسال بهار اگر بیاید باتو.... 

گفتند که با کلام جان می آید 
شوری ست که پایان خزان می آید 
هر پنجره عطر استجابت دارد 
آن صبح که صاحب الزمان می آید

یک معجزه شگرف آید آنروز 
با فلسفه های ژرف آید آنروز
از غصه خون های به ناحق جاری 
باید که زمین به حرف آید آنروز

آن روز که دین او ادا  خواهد شد 
از این همه درد و غم رها خواهد شد 
رازی که زمین همیشه در دل دارد 
در صبح ظهور بر ملا خواهد شد

یک عمر گدازه می گرفت از چشمت
سر مستی تازه می گرفت از چشمت
هر روز که میخواست بتابد خورشید
با عشق اجازه می گرفت از چشمت

برگرد ببین که بیشمارند هنوز 
بر گرده این باغ سوارند هنوز 
از چوب درخت ها تبر ساخته اند 
آن قوم که دشمن بهارند هنوز

گفتند برات می دهد لبهایت 
هی نقل و نبات می دهد لبهایت
تو منشا رحمت دو عالم هستی 
بوی صلوات می دهد لبهایت

این درد نشانی از فراق است هنوز 
منظومه شور و اشتیاق است هنوز 
این سینه به عشق دیدنت می جوشد
نزدیک بیا ببین که داغ است هنوز

ما مردم آرزو به دل را دریاب 
از بار گنه زار و خجل را دریاب 
تو صاحب مطلق جهانی آقا
این کشتی افتاده به گل را دریاب