یارب تو کریمی و کریمی کرم است

عاصی ز چه رو  برون ز باغ ارم است

با گریه اگر ببخشی ام نیست کرم

با معصیتم اگر ببخشی کرم است

خوش به حال آنکه قلبش مال توست

حال و روزش هر نفس، احوال توست

خوش به حال آنکه چشمانش تویی

آرزوهایش همه و همه آمال توست

کسی که بهشت را بر زمین نیافته است

آن را در آسمان نیز نخواهد یافت

خانه ی خدا نزدیک ماست

و تنها اثاث آن ، عشق است

مرامت عشق، لبخندت صمیمی

قدم هایت “صراط المستقیمی”

بگویم “یا علی” آغـاز هر کار

که “بسم الله رحمن الرحیمی”

نه من آنم که ز فیض نگهت چشم بپوشم

نه تو آنی که گدا را ننوازی به نگاهی

در اگر باز نگردد نروم باز به جایی

پشت دیوار نشینم چو گدا بر سر راهی

من گرچه سیه روی و بدم یا الله

از درگه خود مکن ردم یا الله

گفتم که من و این همه عصیان چه کنم؟

گفتی که بیا من آمدم یا الله 

الله تویی و ز دلم آگاه تویی 

درمانده منم دلیل هرراه تویی

گرمورچه ای دم زند اندر ته چاه

آگه زِ دَمِ مورچه و چاه تویی

هزار مرتبه کردم فرار و دیدم باز

تو از کرم به من آغوش خویش کردی باز

به لطف و رحمت و عفو و کرامتت نازم

که می‌کشی تو ز عبد فراری خود ناز

ما که از ترس خدا او را عبادت می کنیم

بر تعصب های خود یک عمر عادت می کنیم

هر نمازی با خودش تجدید بیعت کرده و

ساعتی دیگر به او راحت خیانت می کنیم

ما که مغروریم ازاینکه مسلمان زاده ایم

با طلبکاری ، تقاضای شفاعت می کنیم

صحبتی شد که خدا باب نجاتی بفرست

تلخی ذائقه را شاخه نباتی بفرست

می‏رسد با علم سبز، امامت بر دوش

از چه خاموش نشستی صلواتی بفرست

خدایا برمن مهر کردن را عطا کن

مهر و محبت خود رحمتت را عطا کن

خدایا مرگ را خود خواهم آموخت

بر من زیستن در خانه ات را عطا کن

آفرین ها بر تو بادا ای خدا

ناگهان کردی مرا از غم جدا

گر سر هر موی من گردد زبان

شکر های تو نیاید در بیان

تو در جان منی من غم ندارم

 تو ایمان منی من کم ندارم

نا کرده گناه در جهان کیست ؟ بگو

آن کَس که گنه نکرده چون زیست؟بگو

من بد کنم و تو بد مکافات دهی

پس فرق میان من و تو چیست؟ بگو

خدایا گر نبخشی آنچه خواهم

گر ببخشی درد وبلا تو با هم

به نام حکمت آنرا می پذیرم

که عشق غیر تو باشد گناهم

یا رب گناه جمله جهان را به ما ببخش

ما را سپس به رحمت بی منتها ببخش

هر چند ما نه ایم سزاوار رحمتت

ما را بدانچه نیست سزاوار ما ببخش