حضرت اُم البنین گر صاحب منصب شده است

گر که مادر از برای ماهتاب شب شده است

گر که نامش این چنین باشد میان جمع عشق

چون همه عمر او کنیز حضرت زینب شده است

سر ارادت ما نزد حضرت زهراست

میان عرصه ی عالم ، فاطمه تنهاست

کنون که فخر سیادت نصیبمان نشده

ام البنین برای ما حضرت زهراست

در نظیر فاطمه هیچ در این قافله نیست

و نظیر علم او هیــچ کســی عالمه نیست

مرهــم خانه حیــدر بعد زهــرا که شود؟

این لیاقت بجز از اُمِ بنین در همه نیست

اگرچه فاطمه هستی و سروی اما

اگرچه شافع فردای محشری اما

اگـرچه همـسر ثانی حیـدری اما

میان طایفه ات از همه سری اما

گمـــان مكن پســرت ناتنی ‌برادر بود

 قسم به عشق، كنارم حسین دیگر بود

مَنـــال ام البنین و ببال به عبـــاس

 تو شیر مادر و شیر تو شیر پرور بود

دوباره گفتــم: دیگــر سفــارشت نکنم

دوبــاره گفتم: جــان تو و حسین، پسر!

دوباره گفتم و گفتی: بروی چشم عزیز!

فــدای چشمـت، چشــم تو بی بلا مادر

به نــــام آب مطهّر شدم ،خــدا را شــکر

به بوی عـشـق مـعـطـّر شدم ، خدا را شـکر

سِمت گرفتم و مادر شدم ، خدا را شــکر

کـــنـیـز خانه ی حیدر شدم ، خدا را شـــکر

  پروانه ایم و بر اهــل بیت سوخته ایم

این چشمه اشک به مشک خود دوخته ایم

گـــر خـــادم ســــادات علی هستیم ما

از ام البنیـــن این روش آموخته ایم

 اگر عباس ماه هاشمین است

هنر جوی امیرالمومنین است

اگر اسطوره ی فخر و ادب شد

چو مامش حضرت ام البنین است

بانو، بنی کلاب نه که خیل بنی بشر

بینــا شده ز وسعت بینـایی تواند

علم و ادب ، وقار و حیا، عزت و شرف

یک گـوشه از تملک دارایی تواند