گفتم که تا اجل نرسيده ست لحظه اي

در خيمه ات کنار تو باشم ولي نشد

گفتم که خاک پاي تو را تاج سر کنم

چون خاک رهگذر تو باشم ولي نشد

گفتم به قدر آه دل دلشکستگان

در عهد و روزگار تو باشم ولي نشد

گفتم دعا کنم که بيايي ببينمت

مانند مهزيار تو باشم ولي نشد

یا مهدی ...

بـه نـاله های پشت در میان شعله ها بیا
به دست های بسته در میان کوچه ها بیا

بیا که تا بنا کنی «حرم» برای «مادرت»
به غربت «بقیع» و گریه های بی صدا بیا

اَلّلهُمَّـ عَجِّل‌لِوَلیِّڪَ الفَرج

سلام ای صاحب صبح رهایی

سلام ای مظهر عدل خدایی

سلام ای صاحب جمعه کجایی/

این جمعه و آن جمعه ؛ بگو تا کی و تا چند

مردیم که ما؛ خانه ات آباد کجایی؟

آهوی توام ؛ دام چه باشد چه نباشد

من صید توام ؛ حضرت صیاد کجایی؟

هنوزم انتظار و انتظار است

هنوزم دل به سینه بیقرار است

هنوزم خواب می بینم به شب ها

همان مردی که بر اسبی سوار است

همان مردی که آید جمعه روزی

و این پایان خوب انتظار است

صبح جمعه رسیده از راه و

در فراق تو بر لبم آه است

ندبه ی چشم های بارانی

ذکر " این بقیه الله " است

بی تو دل های ما چه سرگردان

بی تو احوالمان پریشان است

من و خورشید نشستیم و توافق کردیم

صبح را با طپش قلب تو آغاز کنیم

(روزتان منور به نور مهدی فاطمه)

خبری آمده ؛ از جاده کسی می آید

مژده ای دل که مسیحا نفسی می آید

قصد عرض ادبی محضر جانان دارم

مورم اما طلب ملک سلیمان دارم

عطش آورده ام و آب حیاتم دادند

دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

کسی آرام می آید نگاهش خیس عرفان است

قدم هایش پر از معنا ؛ دلش از جنس باران است

کسی فانوس بر دستش ؛ بسان نور می آید

امید قلب ما روزی ز راه دور می آید