چه می شد لحظه ای یار تو بودم 

دمی یار وفادار تو بودم 

از این شرمندگی می مردم ای کاش 

تمام عمر سربار تو بودم

گفتن که عاشقی جگر می خواهد

جان برکف و مشتاق خطر می خواهد

هرچند صف مدعیان بسیار است

او سیصد و سیزده نفر می خواهد

شب بود و سحر نمی بود هرگز

غم بود و فرح نمی بود هرگز

نور آمد و شب شد فراموش

والفجر که شب نمی بود هرگز

طلوع شود قریب گر خواهیم

ظهور تو طلوع همه زیبایی هاست

خواستن را گفتند ره افسانه مجویید

سر تعظیم،بِه در پی دوست

کجایی که هر دم و هر سحر ، دلم هی خدا خدا می کند

به شور جمله عشق تو   ، شب و روز را معنا می کند

به عشق رخ تو دیدگان من ، همه دیده ها را فراموش کرد 

بیا که بی تو این جهان ، همه خوبی ها رو فراموش کرد

آقا بیا ک بی تو من دوا نمی خواهم

شکسته پرم اما شفا نمی خواهم

کجایی ای یوسف گمگشته زهرا

در این قفس بی تو آب و دانه نمی خواهم

روشن تر از روشنی
ای گل یاس خدا
ای همه امید ما 
ای گل زهرا بیا

گل نرگس ! چه شود بوسه به پایت بزنیم

تا به کی ، خسته دل از دور، صدایت بزنیم

گل نرگس ‌! نکند مهر زمان برداری ،

داغ دیدار رخت بر دلهایمان بگذاری.

آقا ببخش این همه گستاخی مرا

دیدار تو را خواهم ولی کوششی نمیکنم

یا رب به حق فاطمه تعجیل کن در فرج

قسم به فاطمه پسرش را رها نمیکنم

آقا ببخش اگر بعد هر نماز

سلامت نمیکنم دعایت نمیکنم

آقا ببخش اگر بهر ظهور شما

آماده نیستم و تلاشی نمیکنم