چون به دنیا امدی دنیا سراسر نور شد ازدل اهل جهان قصه وغم دور شد

از سوره والشمس دلم شد آگاه 

که از پی خورشید به ره آید ماه 

یک روز پس از حسین عباس آمد

لا حول و لا قوۀ الا بالله

ای که خورشید از رخ تابان تو سر میزند

بوسه بر پیشانی ودستت پیمبر میزند

جبرییل امشب بنامت .حوض کوثر میزند

پشت در وا کن گدای بینوا در میزند

ماه شعبان آمد و شد جلوه گر روی حسین

هم علی اکبر و هم ابالفضل علی ابن الحسین

نیمه شعبان خدا باب الکرم آورده است

حضرت مهدی که باشد نوری از نور حسین

این خانه زهراست  نورانی شده     

بیت علی و فاطمه گویی چراغانی شده

فرزند پاک زوج رحمت به دنیا آمده   

چشم حسن از دیدنش حقا که بارانی شده

امشب که عباس آمد /  گویا که یک ماه آمد

حسین را یک همراه آمد  /   زینب را یک دوران آمد

علی را یک لشکر آمد  /  فاطمه را یک حیدر آمد

یا رضا آمدی و آمدنت پر برکات 

آدمی راضیه شد از نفست، روحِ صفات 

آدم و آینه و دوست  تورا میخواهند 

بر رضا جان من و عطر حضورش صلوات 

عـیــدِ ولـادت آمـد و سـورِ محمدی
عـالـم فـدای جـلـوه ی نـورِ محمدی
در طلعـتِ ولـایـتِ آن هــورِ احمدی
دل را چکامه ایست زِشـورِ محمدی

دربرج وفا ماه دل آراست ابولفضل    

بر در صفا گوهریکتا است ابولفضل

در روز ولادتش علی بر وی نظر انداخت

زد بوسه بگفتا چه زیباست ابولفضل

ماه شعبان با گلستان نبی

عطر نَفَسِ حسین و عباس و علی

هم قدم شد با بهار  روزگار

رحمتش آورده بر دلها قرار