همانا خداوند متعال بهترين و عزيزترين ثروت و فرزند مؤمن را مي گيرد (و هلاك و نابود مي گرداند)، چون دنيا و متعلّقات آن بي ارزش است تا در قيامت پاداش عظيمي عطايش نمايد.

إنَّ اللهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَخْتارُ مِنْ مالِ الْمُؤْمِنِ وَ مِنْ وُلْدِهِ أنْفَسَهُ لِيَأجُرَهُ عَلي ذلِكَ.

مَثَل دنيا همانند مار است كه پوست ظاهر آن نرم و لطيف و خوشرنگ، ولي در درون آن سمّ كشنده اي است كه مردان عاقل و هشيار از آن گريزانند و بچّه صفتان و بولهوسان به آن عشق ميورزند.

مَثَلُ الدّنيا مَثَلُ الْحَيَّةِ، مَسُّها لَيِّنٌ وَ في جَوْفِهَا السَّمُّ الْقاتِلِ، يَحْذَرُهَاالرِّجالُ ذَوِي الْعُقُولِ وَ يَهْوي اِلَيْهَاالصِّبْيانُ بِأيْديهِمْ.

با طلب آمرزش معطّر و خوشبو شوید تا بوی بد گناهان شما را رسوا نکند.

َعَطَّرُوا بِالاِستِغْفارِ لا تَفْضَحَنَّكُمْ رَوَايِحُ الذُّنُوبِ.

Perfume yourself by seeking forgiveness so that the stench of your sins may not disgrace you.

هر كه آخرت خود را به دنيايش بفروشد، هر دو را از دست داده است.

مَنْ باعَ آخِرَتَهُ بِدُنْیاهُ خَسِرَهُما.

He who sells his next life for his present life in this world, loses both of them.

چيزهاي دنيا اگر حلال باشد حساب و بررسي مي شود و اگر از حرام به دست آيد عذاب و عقاب دارد و اگر حلال و حرام آن معلوم نباشد سختي و ناراحتي خواهد داشت. پس بايد دنيا (و موجوداتش) را همچون ميته و مرداري بشناسي كه به مقدار نياز و اضطرار از آن استفاده كني.

إنَّ الدُّنْيا في حَلالِها حِسابٌ، وَ في حَرامِها عِقابٌ، وَفِي الشُّبَهاتِ عِتابٌ، فَأنْزِلِ الدُّنْيا بِمَنْزَلَةِ الميتَةِ، خُذْمِنْها مايَكْفيكَ.

در دنيا ـ از نظر اقتصاد و صرفه جوئي و ... ـ چنان برنامه ريزي كن مثل آن كه مي خواهي هميشه دوام داشته باشي، و نسبت به آخرت به نوعي حركت و كار كن مثل اين كه فردا خواهي مُرد.

وَ اعْمَلْ لِدُنْياكَ كَأنَّكَ تَعيشُ أبَداً، وَ اعْمَلْ لاِخِرَتِكَ كَأنّكَ تَمُوتُ غدَاً.

همانا یاد مرگ برترین عبادت است

أَنَّ ذِکْرَ الْمَوْتِ أَفْضَلُ الْعِبَادَةِ

دوستان و اولياء خدا در فعاليّت هاي دنيوي خود را براي دنيا به زحمت نمي اندازند و خود را خسته نمي كنند بلكه براي آخرت زحمت مي كِشند.

ما تَعِبَ أوْلِياءُ اللّهُ فِي الدُّنْيا لِلدُّنْيا، بَلْ تَعِبُوا فِي الدُّنْيا لِلاْخِرَةِ.

اي فرزند آدم! (اي انسان! تو) خواهي مُرد و سپس محشور مي شوي و در پيشگاه خداوند متعال جهت سؤال و جواب احضار خواهي شد، پس جوابي مهيّا و آماده كن.

إبْنَ آدَم إنَّكَ مَيِّتٌ وَمَبْعُوثٌ وَمَوْقُوفٌ بَيْنَ يَدَي اللّهِ عَزَّ وَ جَلّ مَسْؤُولٌ، فَأعِدَّ لَهُ جَواباً.

مرده به خاطر طلب رحمت و آمرزشی که برای او می شود شادمان می گردد، همان گونه که زنده بوسیله هدیه ای که به او می دهند، خوشحال می گردد.

پیش از آنکه بدن‌های شما از دنیا خارج گردد، دلهایتان را از آن خارج کنید؛ چرا که در آن امتحان می‌شوید و برای غیر آن آفریده شده‌اید.

أخرِجُوا مِنَ الدُّنیا قُلُوبَکُم قَبلَ أن تَخرُجَ مِنها أبدانُکُم، فَفِیهَا أختُبِرتُم ولِغَیرِها خُلِقتُم.

Bring out your hearts from this world before your bodies fly from it, for you are examined in it and have been created for except it.

اى پسرم! روز قيامت ، زمانى است كه آسمانْ شكافته مى‏شود و در هم مى‏پيچد و فرشتگان ـ در صف‏هايى ، بيمناك [از خدا] و در برگيرنده [ ى بندگان] و با مهربانى ـ نازل مى‏گردند و تو موظّف مى‏شوى كه از صراط ، گذر كنى. در اين هنگام ، عملت را مشاهده مى‏كنى و ترازوها [ ى سنجش عمل] برپا مى‏گردند و ديوان‏ها گشوده مى‏شوند .

يا بُنَيَّ ، إنَّهُ حينَ تَتَفَطَّرُ السَّماءُ وتُطوى ، وتَنَزَّلُ المَلائِكَةُ صُفوفاً خائِفينَ حافّينَ مُشفِقينَ ، وتُكَلَّفُ أن تُجاوِزَ الصِّراطَ ، وتُعايِنَ حينَئِذٍ عَمَلَكَ ، وتوضَعُ المَوازينُ ، وتُنشَرُ الدَّواوينُ .

بياد آور و فراموش نكن آن حالت و موقعي را كه در ميان جمع اعضاء خانواده و آشنايان قرار مي گيري و لحظات آخر عمرت سپري مي شود و هيچ پزشكي و دوستي نمي تواند تو را از آن حالت نجات دهد.

اُذكُرْ مَصْرَعَكَ بَيْنَ يَدَي أهْلِكَ لا طَبيبٌ يَمْنَعُكَ، وَ لا حَبيبٌ يَنْفَعُكَ.

همانا در روز قيامت بندگان به مقدار عقل و درك و شعورشان مجازات مي شوند.

إنّما يُجْزي الْعِبادُ يَوْمَ الْقِيامَةِ عَلي قَدْرِ عُقُولِهِمْ.

به درستي كه خداوند متعال دنيا را براي آزمايش افراد آفريده است. و همچنين موجودات دنيا را جهت فناء ـ و انتقال از اين دنيا به جهاني ديگر ـ آفريده است.

إنَّ اللهَ خَلَقَ الدُّنْيا لِلْبَلاءِ، وَ خَلَقَ أهْلَها لِلْفَناءِ.