كسي در روز قيامت از شدائد و أحوال آن در أمان نمي باشد، مگر آن كه در دنيا از خداوند متعال ترس داشته باشد ـ و اهل گناه و معصيت نگردد ـ.

لا يَأمَنُ يوم الْقِيامَةِ إلاّ مَنْ قَدْ خافَ اللهَ في الدُّنْيا.

به درستي كه خداوند متعال دنيا را براي آزمايش افراد آفريده است. و همچنين موجودات دنيا را جهت فناء ـ و انتقال از اين دنيا به جهاني ديگر ـ آفريده است.

إنَّ اللهَ خَلَقَ الدُّنْيا لِلْبَلاءِ، وَ خَلَقَ أهْلَها لِلْفَناءِ.

همنشيني با اشخاص پست و رذل سبب شرّ و بد يختي خواهد گشت; و همنشيني و مجالست با معصيت كاران موجب شكّ و بدبيني خواهد شد.

مُجالَسَةُ أهْلِ الدِّناءَةِ شَرٌّ، وَ مُجالَسَةُ أهْلِ الْفِسْقِ ريبَةٌ.

در مدّت عمر، در حفظ سلامت تن بكوشيد.

بادِروا بِصِحَّةِ الأجسامِ في مُدَّةِ الأعمارِ.

بينش و عقل و درك انسان تكميل نمي گردد مگر آن كه ـ أهل حقّ و صداقت باشد و ـ از حقايق، تبعيّت و پيروي كند.

لا يَكْمِلُ الْعَقْلُ إلاّ بِاتّباعِ الْحَقِّ.

اي فرزند آدم، بياد آور آن لحظاتي را كه پدران و فرزندان ـ و دوستان ـ تو چگونه در چنگال مرگ قرار گرفتند، آن ها در چه وضعيّت و موقعيّتي بودند و سرانجام به كجا منتهي شدند و كجا رفتند. و بينديش كه تو نيز همانند آن ها به ايشان خواهي پيوست ـ پس مواظب اعمال و رفتار خود باش ـ.

يَا ابْنَ آدَمَ! أُذْكُرْ مَصارِعَ آبائِكَ وَ أبْنائِكَ، كَيْفَ كانُوا، وَ حَيْثُ حَلّوُا، وَ كَأَنَّكَ عَنْ قَليل قَدْ حَلَلْتَ مَحَلَّهُمْ.

اي بندگان خدا، خود را مشغول و سرگرم دنيا ـ و تجمّلات آن ـ قرار ندهيد كه همانا قبر، خانه اي است كه تنها عمل ـ صالح ـ در آن مفيد و نجات بخش مي باشد، پس مواظب باشيد كه غفلت نكنيد.

عِباداللهِ! لا تَشْتَغِلُوا بِالدُّنْيا، فَإنَّ الْقَبْرَ بَيْتُ الْعَمَلِ، فَاعْمَلُوا وَ لا تَغْعُلُوا.

اي فرزند آدم، بدرستي كه تو مجموعه اي از زمان ها و روزگار هستي، هر آنچه از آن بگذرد، زماني از تو فاني و سپري گشته است ـ بنابراين لحظات عمرت را غنيمت شمار كه جبران ناپذير است ـ.

يَا ابْنَ آدَمَ، إنَّما أنْتَ أيّامٌ، كُلَّما مَضي يَوْمٌ ذَهَبَ بَعْضُكَ.

همانا أعمال اين امّت، در هر صبحگاه بر خداوند متعال عرضه مي گردد.

إنَّ اَعْمالَ هذِهِ الاُْمَّةِ ما مِنْ صَباح إلاّ و تُعْرَضُ عَلَي اللهِ تَعالي.

همانا ولايت ما ولايت خدا است، ولايتي که هيچ پيامبري جز با آن مبعوث نگشته است.

إنَّ وِلايَتَنا وَلايَةُ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ الَّتِي لَمْ يُبْعَثْ نَبِيٌّ قَطُّ إلّا بِها.

كارها و أمور خود را همانند كسي تنظيم كن و انجام ده كه مي داند و مطمئن است كه در صورت خلاف تحت تعقيب قرار مي گيرد و مجازات خواهد شد. و در صورتي كه كارهايش صحيح باشد پاداش خواهد گرفت.

إعْمَلْ عَمَلَ رَجُل يَعْلَمُ أنّه مأخُوذٌ بِالاْجْرامِ، مُجْزي بِالاْحْسانِ.

اي مردم! مبادا مثل كساني باشيد كه خداوند را به خودشان تشبيه مي كنند و حال آن كه خداوند هرگز همتا، ضد و مانند ندارد.

ايُّها النّاسُ اِتَقُوا هولآءِ الذّينَ يُشبهُّونَ اللهَ بِانفُسِهم بل هو الله ... .

(به مردي كه در حضور ايشان از مردي غيبت مي كرد، فرمود) اي مرد! دست از غيبت بردار، زيرا غيبت، خورشت سگ هاي جهنم است.

( لِرَجلٍ اغتابَ عنده رَجلاً) يا هذا كُفَّ عنِ الغيبةِ فانَّها إدامُ كِلابِ النّار.