منم گدا منم گدا گدای کوی فاطمه 

روز و شبم میگذرد به گفتگوی فاطمه 

فتاده دل بپای او صفای دل صفای او

داده به عشق آبرو آب وضوی فاطمه

آخر غم ديرينه محك خواهد خورد

زخم دل غاصبان نمك خواهد خورد

آنكس كه به روي فاطمه سيلي زد

از دست ابالفضل كتك خواهد خورد

زندگی بی فاطمه رنج آور است 

مرگ از این زندگانی بهتر است

گریه کن ای آسمان تنهاشدیم

خسته و درمانده،بی زهرا شدیم

صنوبري که خميده خدا نگهدارت  

خوشي ز عمر نديده خدا نگهدارت  

 قرار بعدي ما ظهر روز عاشورا  

کنار رأس بريده خدا نگهدارت  

فاطمه نامي كه با آن عشق مي بازد خدا 

فاطمه نوري كزآن بر خلق مي نازد خدا 

ما نه ياران دگر نه انبيا گويند كاش 

در جزا ما را ز چشم او نياندازد خدا

روزی شعر من امشب دو برابر شده است
چون که سرگرم نگاه دو برادر شده است
چون که بانوی کلابیه پسر آورده
چشم وا کن، پدر خاک قمر آورده

باده در جام مهیاست بیا تا برویم
میکده منتظر ماست بیا تا برویم
رد دعوت عین کفر است به آئین وفا
ساقی خود ز من خواست بیا تا برویم

چه شد كه اين همه تير سوي پيكرت آمد
چه شد كه مادر من جاي مادرت آمد
نشد كه آب بياري حرم فداي سرت
ولي بگو چه بلايي سر سرت آمد

درخیمه صدای آب آب افتاد

در سینه زینب اضطراب افتاد

یک دست میان راه آب افتاد

یک دست به عشق آفتاب افتاد

در آب دست برد و دل آب را شکست

با خنده ای ملیح که مهتاب را شکست

در خواهش لبش کفه ای آب بر گرفت

لرزید بر خود دل این خواب را شکست

نفس خسته عیسی فقط عباس است

ذکر جادویی موسی فقط عباس است

سر در قلعه یوسف ز طلا بنوشتند

همه دیوانه و لیــلا فقط عباس است

خدا كُنَد كه كسي تير اينچنين نَخورَد

بدونِ دست به يك لشگر ِ لعين نَخورَد

سه شعبه تا كه رها شد نشستم و گفتم

خدا كند كه به آن چشم ِ نازنين نَخورَد

زلف خوش بوی تو بر هم چقَدَر پیچیده
چشم و ابروی تو بر هم به نظر پیچیده
بر سرت شانه زدی یا که عمودت زده اند
سر تو پهن شده شانه به سر پیچیده

قرارشد بروی با شتاب برگردی
قرار بود که با مشک آب برگردی
شبیه رود به صحرا زدی عمو جانم
نبینم اینکه شبیه سراب برگردی

به نام آب، به نام فرات نام شما
 من آفریده شدم كه كنم سلام شما
 نوشته‌اند به روی جبین ما دو نفر
 شما غلام حسین و منم غلام شما