ای طالب اگر ترا سر این را هست

واندر سرتو هوای این درگاهست

مفتاح فتوح اهل حق دانی چیست

خوش گفتن لااله الاالله است

ای اهل مناجات که در محرابید

منزل دور است یکزمان بشتابید

وی اهل خرابات که در غرقابید

صد قافله بگذشت شما در خوابید

اندر رمضان خاک تو زر می گردد

چون سنگ که سرمه  بصر می گردد

آن لقمه که خورده ی درر می گردد

وان صبر که کرده  گهر می گردد

گمان كردم كه دین ،صوم وصلات است

جهاد و خمس و حج و است و زكات است

ولی بشنیدم از روشن ضمیری 

كه مهر دوست اسباب نجات است

الله به فریاد من بی کس رس

فضل و کرامت یار من بی کس بس

هر کسی به کسی و حضرتی مینازد

جز حضرت تو ندارد این بی کس کس

چون عود نبود چوب بید آوردم

روی سیه و موی سپید اوردم

خود فرمودی که نا امیدی کفر است

فرمان تو بردم و امید آوردم

ای جمله بی کسان عالم را کس

یک جو کرمت تمام عالم را بس

من بی کسم و تو بی کسان را یاری

یارب تو به فریاد من بی کس رس

مهمان بدی اگر شدم ، شرمنده

بر سفره ی تو لگد زدم ، شرمنده

این دست منو دست کرامات شما

در ماه صیام نکن ردم ، شرمنده