آه و واویلا ، که چشمان پیمبر بسته شد

باب وحی و خانه ی زهرای اطهر بسته شد

دست فتنه، باز شد بازوی حیدر بسته شد

هم عزای مصطفی، هم غربت شیرخداست

دریغا که روح دعا، رفت در خاک

گرفتنـــد از مــا روان دعـــا را

به سوگ محمّد، بگریید، یاران

که زهرا ببیند، سرشک شما را

جــان جهــان ز پیکـر هستی جدا شده

خاموش ، شمع محفل نورالهـدی شده

ملک خداست غرق دراندوه و اضطراب

واویلتا, واویلتا عزای رسول خدا شده

باور کنید قامت حیدر خمیده است

رنگ از رخسار زهــرا پریده است

باور کنید بغض حسـن مانده در گلو

خونِ ‌دل حسین بصورت چکیده است

گفتم که عمر ماه صفر رو به آخر است

دیدم شروع محشر کبرای دیگر است

گردون شده سیاه و فضا پر زدود و آه

تاریک تر ز عرصة تاریک محشر است

مهرت به کائنات برابر نمی شود

داغی ز ماتم تو فزونتر نمی شود

از داغ جانگداز تو ای گوهر وجود

سنگ است دلی که مکدر نمی شود

ای امت رسول ، قیامت بپا کنید

لبریز، جام دیده ز اشک عزا کنید

در مـــاتم پیمبــر و تنهـــایی علی

باید برای حضرت زهرا دعا کنید

آه و واویلتا محشر کبری شده

روز تنهایی حیدر و زهرا شده

حضرت فاطمه دارد این زمزمه

السلام علیک ، یا رســول الله

در عــزای تــو ای چراغ راه

امت اسلام دارد اشک و آه

در غمت از دل ناله‌ها خیزد

دیدۀ هستی اشک غم ریزد

چشم اهل دل از گریه خونباراست

حضرت مهدی امشب عزاداراست

خــاک غم امروز برفرق عالم شد

سینـه شیعــه دریــای مــاتم شد 

گــرد مــلال بر رخ اســلام و مسلمین

اشـک عزا به دیدة زهرای اطهر است

گفتم چه روی داده که زهرا زند به سر

دیدم که روز، روز عــزای پیمبر است 

چراغ مدینه امشــب شــده خاموش

صـدیقه ی کبـرا گردیده سیه پوش

زهرای مظلومه از دیده گریان است

بهر پدر امشب چو شمع سوزان است

مدینه ، چه کـردی رسـول خدا را

گرفتی ز ما حضرت خاتم‌ الانبیا را

چه بیدادگر بود، این چرخ گردون

که خاک یتیمی، به سر ریخت ما را

سوگ رسول یا که غم بی‌نهایت است

یا نقشۀ شکستن رکن هدایت است

تیغ سقیفه گشته حمایل بدست خصم

او را هوای حمله به بیت ولایت است

عید زیباى برائت از عدو دارد ربیع 

عید میلاد دو دلدار نکو دارد ربیع

موسم سرمستى دلهاى شیدا آمده 

مصطفى با حضرت صادق بدنیا آمده